Jaguar is het snelst groeiende premium automerk. Niet vreemd met zoveel nieuwe modellen – XE, XF, F-Pace, E-Pace en I-Pace – maar de pijp is nog niet leeg. Ook de Jaguar XF Sportbrake wil nog een duit in het zakje doen.
Als je naar de logica achter het model kijkt, moet dat lukken, want stationwagons nemen bij premiummerken minstens de helft van de verkopen voor hun rekening. Zoveel potentie heeft deze Sportbrake zeker ook. Hij is namelijk minstens zo elegant van lijn – om niet te zeggen mooi! – als de sedanversie van dit midsize model.
Er valt weinig in te brengen tegen de voordracht van de ontwerper. En het is de Britten onmiddellijk vergeven dat ze niet het laadvermogen van 700 kilo van de Duitse concurrenten halen en ook qua laadruimte een litertje of 35 tekortkomen. Want hoe langer je naar de XF Sportbrake kijkt, hoe mooier hij wordt. Zelfs in het wit maakt hij ons hebberig.
Op de smalle slingerwegen door de Dourovallei voelt de XF Sportbrake kleiner aan dan zijn krap vijf meter lengte en 1,88 meter breedte. Al gauw stuur je hem op sportautosnelheden door de vele asfaltkrullen. Zelfs de versie met 132 kW (180 pk) tweeliter turbodiesel die we reden, is dan een aangenaam rappe auto.
Korte overhangen
Het uiterlijk is in dit segment misschien nog wel belangrijker dan de absolute waarden van laadvolume en -vermogen. Daarom liet Jaguar een van de designers van het team van Ian Callum, Ed Willis, uitgebreid uitleggen wat er zo bijzonder is aan de nieuwe Sportbrake. Zijn proporties – met een zeer korte overhang voor en een lange motorkap – doen eerder denken aan een sportauto dan aan een utilitaire stationwagon, zo vertelt hij. En dat wordt verder benadrukt door de vloeiend aflopende daklijn en de tegelijk oplopende taillelijn. De forse wielbasis van bijna drie meter zorgt ook aan de achterkant voor een korte overhang. De achterkant is glad en strak, met de inmiddels zeer kenmerkende achterlichtunits als Jaguar-handtekening.
Er valt weinig in te brengen tegen de voordracht van de ontwerper. En het is de Britten onmiddellijk vergeven dat ze niet het laadvermogen van 700 kilo van de Duitse concurrenten halen en ook qua laadruimte een litertje of 35 tekortkomen. Want hoe langer je naar de XF Sportbrake kijkt, hoe mooier hij wordt. Zelfs in het wit maakt hij ons hebberig.
Rijdersauto
Het is niet alleen de mooie buitenkant of het fraaie interieur dat de XF Sportbrake aantrekkelijk maakt. Jaguars enige stationwagon heeft nog een paar troeven, want het is – zoals alle modellen van het merk – een formidabele rijdersauto. Op de bijkans uitgestorven wegen in Noord-Portugal blijkt de Sportbrake een lekker communicatief onderstel te hebben, dat comfort en bochtvastheid op zeer aangename manier combineert. De besturing is nauwkeurig en verschaft meer gevoel dan we van moderne elektrisch bekrachtigde systemen gewend zijn.
Op de smalle slingerwegen door de Dourovallei voelt de XF Sportbrake kleiner aan dan zijn krap vijf meter lengte en 1,88 meter breedte. Al gauw stuur je hem op sportautosnelheden door de vele asfaltkrullen. Zelfs de versie met 132 kW (180 pk) tweeliter turbodiesel die we reden, is dan een aangenaam rappe auto.
Schop
Het wordt allemaal nog feestelijker als je de 184 kW (250 pk) sterke tweeliter viercilinder turbobenzinemotor onder de motorkap hebt – op dit moment trouwens de enige benzinemotor in het gamma. Met een koppel van 365 Nm bij slechts 1.200 tpm steekt hij de diesel naar de kroon en over kracht heb je geen moment te klagen. Wie nog meer vermogen wenst – en meer dan vier cilinders – komt uit bij de drieliter V6-turbodiesel. Die machine imponeert niet zozeer door zijn topvermogen van 221 kW (300 pk), want daar kijkt tegenwoordig niemand meer van op. Wel van het indrukwekkende koppel van 700 Nm, dat via de achttrapsautomaat op de achterwielen wordt losgelaten en je in elke versnelling moeiteloos een enorme schop onder je kont verkoopt. Vreemd genoeg is er wel vierwielaandrijving leverbaar op enkele versies van de XF Sportbrake, maar juist niet op deze krachtpatser – die zou er bij wat gladheid zeker bij gebaat zijn. Waarbij we moeten opmerken dat de XF Sportbrake zijn vermogen op een droge weg uitstekend overbrengt op het asfalt.
Stuiptrekking
In bijna elke XF Sportbrake is de fabelachtig fijne achttrapsautomaat standaard, alleen de minst sterke diesel (120 kW/163 pk) is er nog met een handgeschakelde zesversnellingsbak. Laten we het maar als een laatste stuiptrekking van de versnellingspook in dit model beschouwen. Want de automaat kan alles beter, biedt veel meer comfort en bovendien ziet de middenconsole er met een automaat lekker opgeruimd uit. Blijft er nog wat te wensen over in de nieuwe Jaguar XF Sportbrake? Ja, toch wel. Een sterkere benzinemotor, liefst met zes cilinders zou toch welkom zijn. Niet omdat de vierpitter teleurstellend presteert, maar zo’n fijne stuurauto als deze verdient die fantastische V6-compressormotor uit de F-Type en F-Pace. Met als het effe kan ook nog die lekkere uitlaatbrul. Door: Mario Vos