In slaap komen wil niet echt lukken. Starend naar het plafond neem je het een en ander nog even door voor de grote dag van morgen. Ook de dingen die fout kunnen gaan en daarvan raak je best een beetje gestrest. Onnodig, want er is maandenlang keihard voor gewerkt. Een uurtje per week rijden in die kleine diesel met mishandelde koppeling en versnellingsbak heeft je klaargestoomd voor deze dag. Rustig blijven, doen wat je altijd doet en dan komt het wel goed.
Een kleine drie kwartier na het verlaten van het CBR-terrein, ben je weer terug en is de uitslag bekend: geslaagd! Je voelt vele kilogrammen van de schouders afglijden en de mondhoeken bewegen zich opwaarts. Deze dag kan niet meer stuk. Hard werken wordt beloond. Nog even met een strak kapsel een vers pasfotootje laten schieten en daarna op weg naar de gemeente. Hier kan het felbegeerde roze pasje eindelijk worden aangevraagd; een moment waarvan je al jarenlang droomt. Als de enveloppe eindelijk thuis op de mat valt, zit er maar één ding op: het land laten kennismaken met de beste coureur van het noordelijk halfrond.
Stop, pas op de plaats… Want tenzij je luistert naar de naam Verstappen of Norris, raakt het verhaal hier voor de meeste, gewone stervelingen ver verwijderd van de realiteit. Een gegeven dat ook ondersteund wordt door de statistieken: bestuurders tussen de 18 en 24 jaar oud hebben per afgelegde kilometer een vijfmaal grotere kans om betrokken te raken bij een dodelijk ongeluk, dan de groep met een leeftijd van 30 tot 59 jaar. En toch geeft het pasje dat zojuist op de mat viel de mogelijkheid om in een ruim 700 pk sterke, achterwielaangedreven supercar te stappen. Ook zonder stabiliteitscontrole en zonder ABS. Oké, in sommige gevallen kan de verzekering (terecht) moeilijk doen. Maar dit komt in te veel gevallen pas na een ongeluk ter sprake en laten we in dit verhaal achterwege. We hebben het hier puur over de rijbevoegdheid.
Een kleine drie kwartier na het verlaten van het CBR-terrein, ben je weer terug en is de uitslag bekend: geslaagd! Je voelt vele kilogrammen van de schouders afglijden en de mondhoeken bewegen zich opwaarts. Deze dag kan niet meer stuk. Hard werken wordt beloond. Nog even met een strak kapsel een vers pasfotootje laten schieten en daarna op weg naar de gemeente. Hier kan het felbegeerde roze pasje eindelijk worden aangevraagd; een moment waarvan je al jarenlang droomt. Als de enveloppe eindelijk thuis op de mat valt, zit er maar één ding op: het land laten kennismaken met de beste coureur van het noordelijk halfrond.
Stop, pas op de plaats… Want tenzij je luistert naar de naam Verstappen of Norris, raakt het verhaal hier voor de meeste, gewone stervelingen ver verwijderd van de realiteit. Een gegeven dat ook ondersteund wordt door de statistieken: bestuurders tussen de 18 en 24 jaar oud hebben per afgelegde kilometer een vijfmaal grotere kans om betrokken te raken bij een dodelijk ongeluk, dan de groep met een leeftijd van 30 tot 59 jaar. En toch geeft het pasje dat zojuist op de mat viel de mogelijkheid om in een ruim 700 pk sterke, achterwielaangedreven supercar te stappen. Ook zonder stabiliteitscontrole en zonder ABS. Oké, in sommige gevallen kan de verzekering (terecht) moeilijk doen. Maar dit komt in te veel gevallen pas na een ongeluk ter sprake en laten we in dit verhaal achterwege. We hebben het hier puur over de rijbevoegdheid.