Weggestopt bij zo’n garagebedrijf waar je honderden keren aan voorbij rijdt, troffen we een van de laatste Saabs 96, een jubileumeditie nota bene. Speciaal voor ons werd de auto na jarenlange stilstand opgestart.
De wereld is nog niet reddeloos verloren. Niet helemaal, althans. Ondanks schrijnende vernieuwingsdrang, rigoureuze wetgeving en brute saneringsoperaties zijn er af en toe nog vrijwel onaangetaste bloempjes uit een ver verleden te vinden. Zelfs in de Randstad. In dit geval een garage in het dorpje Bentveld, bij Zandvoort, al bijna zestig jaar gevestigd op één en dezelfde locatie. “Beest van een auto, zo’n 9000. Maar niemand wil ze meer hebben”, verzucht de heer Flinterman, eigenaar van het gelijknamige garagebedrijf, wijzend op de grote, donkergroene Saab in zijn showroom. Naast de 9000 staan een 96, een 9-3 en een rode Alfa Romeo Spider. Geen supermodern aanbod, maar Flinterman heeft het meeste van zijn koopwaar buiten staan. De klassiekers houdt hij liever binnen. Op de Alfa na zijn deze auto’s de overblijfselen van het Saab-verleden van het bedrijf. “Wij zitten hier sinds 1956. Twee jaar later werden wij een van de eerste Saab-dealers van Nederland”, aldus Flinterman. Later is hij Mazda en Daihatsu gaan ‘doen’. Hij repareert nog steeds Saabs, heeft volgens eigen zeggen “nog wel wat leuks staan”, maar naast reparatie en onderhoud is zijn kernactiviteit nu de verkoop van diverse merken occasions. Wij komen echter voor een van die ‘leuke dingen’: een Saab 96 uit 1979.
HOGERE MIDDENKLASSE
Saab, dat was toch een mérk. Ooit. Tanks waren het. In de jaren negentig bezat ik ook een Saab, een 900GLi uit 1983. Stoer ding. Dikke bumpers, grote panoramische voorruit, zware deuren, alles versterkt met ijzeren balken. Je voelde je superveilig, maar ook outstanding in the crowd. Een artsenauto. ‘Arts en auto’ – op de covers van dat tijdschrift heb ik nooit anders gezien dan een Saab. Waarschijnlijk betaald, maar vooruit. Architectenauto ook. Hogere middenklasse, zelfstandige beroepen, geen captains of industry. Of toch wel? In mijn studententijd, jaren tachtig, moest ik een directeur van Siemens chauffeuren. Ik hoopte uiteraard op een Mercedes, maar nee... juist. Mooi was ook de 900 Convertible, de vierkante nog, maar die zag je hier nauwelijks. Dat wil zeggen: toen ze nieuw waren. Kostte een vermógen, anderhalf keer zo veel als een sedan (1987: 900 Turbo sedan 64.750 gulden, convertible 95.950 gulden). Waar je ze dan wel zag? In Brussel! Elke zichzelf respecterende Eurocraat had er een. Die 96’s waren toen nog maar net uit productie. Heel herkenbare auto’s, maar toch al behoorlijk ouderwets. Technisch, vanwege de 1,5 liter V4-motor (viertakt, welteverstaan), nog afkomstig uit de Ford Taunus 12M. Optisch, omdat het model feitelijk nog steeds gebaseerd was op de ‘UrSaab’, het prototype uit 1947, en zijn opvolgers (terzijde: die oer-Saab was, in tegenstelling tot wat de legende beweert, niet samengesteld uit een in tweeën gesneden tiptank van een vliegtuig). De 96 teerde nog op de rallysuccessen uit de jaren zestig, toen onder meer coureur Erik Carlsson verschillende overwinningen behaalde met de tweetaktmodellen van dat type. Pas in januari 1980 rolde de laatste Saab 96 van de band, na twintig jaar productie en circa 550.000 exemplaren.
JUBILEUMEDITIE
De 96GL die achterin de garage voor ons klaarstaat, is een van die laatste modellen, uit 1979. Vierkante koplampen (met ruitenwissertjes!), dikke bumpers, grove richtingaanwijzerunits. Zal allemaal wel veilig zijn, maar de totale verschijning wijkt zodanig af van die van de oermodellen dat je deze 96 zou kunnen omschrijven als ‘doorgefokt’. Eigenlijk had Saab al zo’n tien jaar eerder met de productie van de 96 moeten stoppen, nadat de veel moderner ogende 99 was geïntroduceerd. Toch kunnen we niet ontkennen dat deze 96 een charmante, innemende auto is. De blauw metallic lak draagt zeker bij aan de vriendelijke uitstraling. Tevens verraadt deze kleur voor de kenner dat het hier om een bijzondere uitvoering gaat. Het nakende afscheid van de 96 in 1979 viel namelijk samen met het 25-jarig bestaan van de Saab-import in Nederland. Er werd daarom speciaal voor ons land een Limited Edition van 150 stuks vervaardigd, allemaal uitgevoerd in ‘Aquamarijnblauw’ met bruine bekleding en voorzien van een sportstuur, voorspoiler en speciale lichtmetalen wielen. Op het dashboard werd een plaatje bevestigd met het editienummer. ‘Onze’ Saab is nummer 117, geleverd op 23 maart 1979 aan... een vrouwelijke arts.
RALLYGEVOEL
Minpunt is dat de blauwe 96, bij nadere beschouwing, niet in superstaat verkeert. Slecht is de Saab zeker niet, maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat it is in need of some TLC. Hij is een jaar of tien geleden opgeknapt, maar heeft door jarenlange stilstand weer wat stappen terug gedaan. Rijden daarentegen doet de Saab werkelijk prima, zo ervaren we als we ons richting Zandvoort begeven. Het is ongelooflijk hoe snel je aan deze auto went, zelfs ondanks dat de pedalerie iets naar rechts is geplaatst en de pook ‘ouderwets’ aan de stuurkolom zit – iets wat gedurende de productietijd van de 96 nooit is gewijzigd. Rallyrijders konden hiermee sneller schakelen dan met een vloerpook. En dat rallygevoel, dat is precies wat deze 96 met zijn kleine vierpitter je geeft, als je hem wat agressiever door de bochten jaagt. Overhellen? Jazeker, maar hij blijft stevig, agil aanvoelen en gaat niet deinen. En in normaal stadsverkeer kan de Saab 96 nog steeds prima meekomen. Op de snelweg zal die beleving misschien anders zijn, met 68 paarden en een 0-100-acceleratietijd van zo’n 15 seconden, begeleid door een toch wel enigszins lawaaiige motor, maar dat hebben we niet uitgeprobeerd. Daarvoor is de winterslaap van deze auto net iets te lang geweest.
HOBBYAUTO
We leveren de Saab weer af in Bentveld. Zoals het Saab betaamt moeten we eerst de versnelling in z’n achteruit zetten alvorens we de sleutel uit het contactslot kunnen halen. Heeft allemaal met veiligheid te maken. Soms gaat het dan wel ten koste van het uiterlijk, maar Saab vervulde op veiligheidsgebied net zo’n voortrekkersrol als Volvo. Deze 96 uit 1979 heeft standaard gordels voor- én achterin en een rood lampje op het dashboard dat gaat knipperen als ze niet vastgemaakt zijn. Wel zit het contactslot nog op het dashboard; in nieuwere Saab-modellen zit het tussen de voorstoelen. Ook al hebben we er niet zo veel mee gereden, de blauwe Saab heeft toch min of meer ons hart gestolen. Het is een uitermate leuke hobbyauto, iets wat versterkt wordt doordat hij maar one lady owner from new heeft gehad en het natuurlijk een Nederlandse jubileumeditie is. Hij verdient het om in handen te komen van een liefhebber die hem zal omarmen en een nieuw leven zal bieden. Die liefhebber kan zich vervoegen bij garage Flinterman in Bentveld, waar zoals gezegd nog meer leuk oud Saab-spul staat. Met deze 96GL verzekert de nieuwe eigenaar zich van een van de laatste ‘echte’ Saabs. Want zoals we weten is inmiddels het hele merk naar het hobbyrijk verwezen. Een jaar of tien geleden al trouwens, toen het eigenlijk al afgelopen was met Saab. De enige die het nog niet wist, was Saab zelf. Het schijnt dat ze het nog steeds niet weten.
Met dank aan garage Flinterman in Bentveld, flintermanoccasions.nl
Tekst: Martin Van Der Zeeuw
Fotografie: Ingmar Timmer En Lucas Van Der Wee
| SAAB 96GL V4 LIMITED EDITION 1979 |
| Motor |
1,5 liter viercilinder benzinemotor |
| Vermogen |
68 pk bij 4.700 tpm |
| Koppel |
113 Nm bij 3.000 tpm |
| Transmissie
Handgeschakelde vierbak, achterwielaandrijving |
L x b x h in cm |
| 430 x 159 x 149 |
Gewicht in kg |
| 900 |
0-100 in sec. |
| Circa 15 |
Top in km/h |
| Circa 150 |
Prijs 1979 in gulden |
| Circa 20.000 |
Vraagprijs in euro |
| Op aanvraag |
Bijzonderheden |
| Limited Edition 1979 (nummer 117) |
één eigenaar |
De wereld is nog niet reddeloos verloren. Niet helemaal, althans. Ondanks schrijnende vernieuwingsdrang, rigoureuze wetgeving en brute saneringsoperaties zijn er af en toe nog vrijwel onaangetaste bloempjes uit een ver verleden te vinden. Zelfs in de Randstad. In dit geval een garage in het dorpje Bentveld, bij Zandvoort, al bijna zestig jaar gevestigd op één en dezelfde locatie. “Beest van een auto, zo’n 9000. Maar niemand wil ze meer hebben”, verzucht de heer Flinterman, eigenaar van het gelijknamige garagebedrijf, wijzend op de grote, donkergroene Saab in zijn showroom. Naast de 9000 staan een 96, een 9-3 en een rode Alfa Romeo Spider. Geen supermodern aanbod, maar Flinterman heeft het meeste van zijn koopwaar buiten staan. De klassiekers houdt hij liever binnen. Op de Alfa na zijn deze auto’s de overblijfselen van het Saab-verleden van het bedrijf. “Wij zitten hier sinds 1956. Twee jaar later werden wij een van de eerste Saab-dealers van Nederland”, aldus Flinterman. Later is hij Mazda en Daihatsu gaan ‘doen’. Hij repareert nog steeds Saabs, heeft volgens eigen zeggen “nog wel wat leuks staan”, maar naast reparatie en onderhoud is zijn kernactiviteit nu de verkoop van diverse merken occasions. Wij komen echter voor een van die ‘leuke dingen’: een Saab 96 uit 1979.
RALLYGEVOEL
Minpunt is dat de blauwe 96, bij nadere beschouwing, niet in superstaat verkeert. Slecht is de Saab zeker niet, maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat it is in need of some TLC. Hij is een jaar of tien geleden opgeknapt, maar heeft door jarenlange stilstand weer wat stappen terug gedaan. Rijden daarentegen doet de Saab werkelijk prima, zo ervaren we als we ons richting Zandvoort begeven. Het is ongelooflijk hoe snel je aan deze auto went, zelfs ondanks dat de pedalerie iets naar rechts is geplaatst en de pook ‘ouderwets’ aan de stuurkolom zit – iets wat gedurende de productietijd van de 96 nooit is gewijzigd. Rallyrijders konden hiermee sneller schakelen dan met een vloerpook. En dat rallygevoel, dat is precies wat deze 96 met zijn kleine vierpitter je geeft, als je hem wat agressiever door de bochten jaagt. Overhellen? Jazeker, maar hij blijft stevig, agil aanvoelen en gaat niet deinen. En in normaal stadsverkeer kan de Saab 96 nog steeds prima meekomen. Op de snelweg zal die beleving misschien anders zijn, met 68 paarden en een 0-100-acceleratietijd van zo’n 15 seconden, begeleid door een toch wel enigszins lawaaiige motor, maar dat hebben we niet uitgeprobeerd. Daarvoor is de winterslaap van deze auto net iets te lang geweest.
HOBBYAUTO
We leveren de Saab weer af in Bentveld. Zoals het Saab betaamt moeten we eerst de versnelling in z’n achteruit zetten alvorens we de sleutel uit het contactslot kunnen halen. Heeft allemaal met veiligheid te maken. Soms gaat het dan wel ten koste van het uiterlijk, maar Saab vervulde op veiligheidsgebied net zo’n voortrekkersrol als Volvo. Deze 96 uit 1979 heeft standaard gordels voor- én achterin en een rood lampje op het dashboard dat gaat knipperen als ze niet vastgemaakt zijn. Wel zit het contactslot nog op het dashboard; in nieuwere Saab-modellen zit het tussen de voorstoelen. Ook al hebben we er niet zo veel mee gereden, de blauwe Saab heeft toch min of meer ons hart gestolen. Het is een uitermate leuke hobbyauto, iets wat versterkt wordt doordat hij maar one lady owner from new heeft gehad en het natuurlijk een Nederlandse jubileumeditie is. Hij verdient het om in handen te komen van een liefhebber die hem zal omarmen en een nieuw leven zal bieden. Die liefhebber kan zich vervoegen bij garage Flinterman in Bentveld, waar zoals gezegd nog meer leuk oud Saab-spul staat. Met deze 96GL verzekert de nieuwe eigenaar zich van een van de laatste ‘echte’ Saabs. Want zoals we weten is inmiddels het hele merk naar het hobbyrijk verwezen. Een jaar of tien geleden al trouwens, toen het eigenlijk al afgelopen was met Saab. De enige die het nog niet wist, was Saab zelf. Het schijnt dat ze het nog steeds niet weten.
Met dank aan garage Flinterman in Bentveld, flintermanoccasions.nl
Tekst: Martin Van Der Zeeuw
Fotografie: Ingmar Timmer En Lucas Van Der Wee
