“Ieder jaar ontvangen wij suggesties over de route en de gebruiken van de rally. Gelukkig zijn deze zo tegenstrijdig dat we er tot nu toe onmogelijk gehoor aan hebben kunnen geven”, aldus de opening van het routeboek voor de 12de Nationale Rode Kruis Rally.
Een rally met een toon van scherts, maar bovenal een toon van ‘vrienden onder elkaar’ waarbij de bijzonderheid van de te verkiezen auto door de deelnemer slechts een bijzaak vormt en nooit een reden tot accreditatie zal zijn. Hierdoor vormt het samenzijn voor de start altijd weer een gezellig rendez-vous. Een samenzijn op de beste stukjes Nederland, prachtige kasteeltjes en tuinen waar de eigenaar trots zijn gasten verwelkomt. Dit jaar op Kasteel Het Nijenhuis te Diepenheim waar een viertal Graven van Schimmelpenninck (met opvallend grote gelijkenis) gezamenlijk met voorzitter Willem Jan Hoogsteder het welkomstwoord tot ons richtten. Dat de fantasie daarbij jaarlijks grotere vormen aanneemt mag slechts een belofte voor de toekomst zijn, waarbij slechts een rally op de maan kan voldoen aan het verwachtingspatroon.
Nadat ’s avonds in de tent aan de rand van de benevelde wei genoten was van de klanken van de Golden Earring, Candy Dulfer, Tim Knol, Loïs Lane en Rose Spearman, startten de deelnemers hun vaak zeer oude automobielen en togen huiswaarts.
Tekst: Frank Kloppert
Beeld: Fotografie Pieter Troost, Studio Sanhaveld.
Een rally met een toon van scherts, maar bovenal een toon van ‘vrienden onder elkaar’ waarbij de bijzonderheid van de te verkiezen auto door de deelnemer slechts een bijzaak vormt en nooit een reden tot accreditatie zal zijn. Hierdoor vormt het samenzijn voor de start altijd weer een gezellig rendez-vous. Een samenzijn op de beste stukjes Nederland, prachtige kasteeltjes en tuinen waar de eigenaar trots zijn gasten verwelkomt. Dit jaar op Kasteel Het Nijenhuis te Diepenheim waar een viertal Graven van Schimmelpenninck (met opvallend grote gelijkenis) gezamenlijk met voorzitter Willem Jan Hoogsteder het welkomstwoord tot ons richtten. Dat de fantasie daarbij jaarlijks grotere vormen aanneemt mag slechts een belofte voor de toekomst zijn, waarbij slechts een rally op de maan kan voldoen aan het verwachtingspatroon.
Koek en zopie
Traditioneel werden de deelnemers weg gevlagd door aansprekende persoonlijkheden, dit jaar de Engelse ambassadeur Paul Arkwright en plebaan Drs Rolf Wagenaar die op eigen wijze de deelnemers een behouden aankomst aan het eind van de dag wensten. De rally was uitgezet door Paul en Tino Huët die een reputatie hebben hoog te houden en daar ruimschoots in slaagden. Oost, Zuid en Noord vormen zonder twijfel de mooiste en meest interessante rallylandschappen in Nederland. Hoewel de deelnemers om de minuut startten, vormen zich al snel kleine optochtjes van prettige auto’s door het landschap. Hierbij is het zaak om vooral de kaart of aanwijzingen te volgen en niet de voorganger, want met meerdere mensen hierdoor een foute route volgen komt veelvuldig voor.
Bol/pijl
De lunch bij Landhuis Valkenberg was genoeglijk, het vergezicht prachtig en zelden was een locatie voorzien van zulke enorm ruime toiletten. Dat had waarschijnlijk van doen met de Rode Kruis-status die het landhuis als patiëntenverblijf heeft verworven.Rode Kruis-directeur Cees Breederveld verwelkomde de deelnemers. Dit jaar was er voor de eerste keer een onderverdeling in een toer- en een sportklasse, waarbij velen toch de extra uitdaging van de sportklasse aangingen. Het tijdselement blijft echter een lastig fenomeen bij een rally omdat dit leidt tot haast en hogere snelheden. Misschien een goede suggestie om dit bij een dertiende editie geheel te laten varen. Bovendien voorkomt dit opstoppingen bij de koek en zopie, als er overijverige deelnemers staan te wachten om op de juiste tijd in te klokken.Het middagtraject was evenzeer prachtig, en een uitdaging voor de navigator die door middel van rallysystemen als bol/pijl, grensbenadering, fotoherkenning en andere vormen van kaartlezen werd getest op routevastheid.
Lachsalvo’s
De finish en thee waren op Kasteel Weldam te Markelo. In Nederland zagen wij zelden een zo prachtig en bewoonbaar kasteel met fraaie tuinen en koetshuizen. De bewoners Alfred en Christine Graaf en Gravin zu Solms-Sonnenwalde werden bewonderd om hun smaak en de staat van hun onderkomen. Een waardige locatie om de winnaars te huldigen. Onno en Angela den Boer met een Rolls-Royce Phantom II namen uit handen van mevrouw Cornelie Petter-Godin de Beaufort de winnaarsschaal in ontvangst. Hierna sprak Carl Höhner, drijvende kracht achter de Rode Kruis Rally vanaf de eerste editie, op guitige wijze voorzitter Willem Jan Hoogsteder toe, wat aan het publiek de nodige lachsalvo’s wist te ontlokken.Medebestuursleden Mr Pieter-Christiaan Prins van Oranje-Nassau, van Vollenhoven, Donia de Vos van Nederveen Cappel-Gravin de Marchant et d’Ansembourg en Juliette Barones Collet d’Escury hadden wederom alles uit de kast gehaald om deze dag tot een geweldige dag te maken en de plebaan had voor formidabel weer gezorgd. Allen dank.
Nadat ’s avonds in de tent aan de rand van de benevelde wei genoten was van de klanken van de Golden Earring, Candy Dulfer, Tim Knol, Loïs Lane en Rose Spearman, startten de deelnemers hun vaak zeer oude automobielen en togen huiswaarts.
Tekst: Frank Kloppert
Beeld: Fotografie Pieter Troost, Studio Sanhaveld.