Jubelen en dwepen. Het beschrijven van een Rolls-Royce of Bentley. Ooit aparte merken, maar de langste tijd uit een en dezelfde fabriek, die beide merken op basis van grotendeels identieke techniek wist te continueren. Tot het echt niet meer ging. Pas nadat Rolls-Royce en Bentley door Germaans geweld werden gescheiden, is er sprake van echt verschillende auto’s.
De Mulsanne is sinds zijn debuut in 2009 het vlaggenschip van Bentley. Hij vormt met zijn klassieke lijnvoering, de vele, rechtstreeks uit het verleden overgenomen vormen en vooral die authentieke V8-motor de terechte kroon op een modellengamma dat verder vooral uit sterk VW-gerelateerde Continental-afgeleiden bestaat. En dan de Rolls-Royce Ghost. Hij staat met zijn juist kort-massieve neus en lange staart in hiërarchische zin onder de new Phantom, mag naar de strikte letter der wet dus geen topmodel worden genoemd, maar wordt door de fabriek intussen wel als ‘de meest geavanceerde en snelste Rolls-Royce ooit’ gepresenteerd.
Een vergelijk tussen de Mulsanne en Ghost ligt niet zozeer voor de hand, nu de standaardcatalogusprijzen een kleine tachtig mille uiteen liggen. Zo veel duurder is de Mulsanne. Maar volgens een woordvoerder van importeur Hessing kijkt weldegelijk dezelfde klantensoort naar beide auto’s. Mensen die eenvoudig het allermooiste willen. En die niet werkelijk geboeid zijn door een prijsverschil van enige tienduizenden euro’s. Iets wat je overigens met een paar opties zomaar teniet doet.
Betovering
Hoog op de troon, die de bestuurdersstoel van de Bentley Mulsanne nu eenmaal is (en die op zichzelf al evenveel kost als een kleine auto), zitten wij betoverd te zijn. Vóór onze neus bevindt zich niet alleen het mooiste dashboard aller tijden, met zoveel authentieke elementen, gevat in warm vlammend Burr Walnut en anders pianolak, maar vooral de ontzaglijke motorkap waaronder je die eerbiedwaardige V8 van een halve eeuw oud weet, met in de verte dan dat Bentley-B’tje, dat net als in vroeger tijden met zijn bollingen naar de wind tóe staat. Bij het massief grootse bewegen van de carrosserie geeft de zachte bariton van de 6,75 liter metende turbo-V8 een intense vreugde. Hij lééft namelijk echt. Juist nu laten wij een pianoconcert over de audio klinken. Door de combinatie van die twee geluidsemoties ontstaat de soort verhevenheid, die bij het ondergaan van de praal van een Bentley hoort. En ook al is deze dik vier ton kostende auto niet ons eigendom, toch vereenzelvigen wij ons totaal en hartstochtelijk met hem. We wanen onszelf…Bentley!
Gestileerd
In de Rolls-Royce Ghost overheerst strakke strengheid. Dat is ook onherroepelijk de eerste indruk als je hem ziet staan. Zeker naast de als een klassiek reuzenjacht afgemeerde Bentley, die ook nog eens achttien centimeter langer is. De Ghost is overduidelijk gestileerd. In tegenstelling tot de Bentley juist met een relatief korte neus en lange staart. De talloze karakteristieke ontwerpelementen van het oorspronkelijke merk zijn evengoed overvloedig aanwezig, in zowel exterieur als interieur, maar duidelijk naar een moderne tijd getild. Zoals de wereldberoemde grille met Spirit of Ecstasy, die nu diklijstig en daarbij laag en breed in een verder meer aerodynamische neuspartij werd geperst. En zo gaat het door de hele auto verder. Een onmiskenbaar Duitse ontwerpmores. De Zuid-Duitse manier van mooi, zo herkenbaar bij alle limousines van ’s werelds beste autobouwers. Het zit hem in de efficiënte, geordende en opgeruimde ambiance.
Instappen (achterpassagiers doen dat via naar achteren scharnierende suicide doors) veroorzaakt allereerst echter herkenning. Die onmiskenbare BMW-geur, de plaatsing van de instrumentatie. Zoals de met recht ‘gestileerde’ versie van BMW’s iDrive, waarmee de auto qua audio, media en onderstel te selecteren en ook uit te lezen is. Ook de Head Up Display, Active Cruise Control, Night Vision en Lane Departure Warning zijn van bekende snit. Veel daarvan is naar vroegere Rolls-vormen gemaakt, hoewel hier en daar duidelijk met de haren erbij gesleept. Variërend van het ouderwetsige melkwitte glas van de dashboardklokken tot een stuurwiel dat een hedendaagse variant is van dat typische stuurrad in vroegere Rollsen.
Zware stilte
Maar pas echt sensationeel wordt het in deze Ghost vanwege de volstrekte isolatie ten opzichte van de buitenwereld. Reeds stilstaand. Zelfs het ronddraaien van de startmotor en het stationair lopen is niet alleen niet hoorbaar, maar zelfs niet voelbaar. Voor het eerst in jaren was er schaamte bij het tot tweemaal toe vertwijfeld herstarten van een reeds lopende motor. Dat de tot 6,6 liter opgeboorde BMW V12 al die tijd al liep, was slechts te zien aan de Power Reserve-meter. Als gezegd: er is domweg geen geluid. Geen zoemen, huilen of zelfs ritselen, niets. Slechts zware, geurige stilte. Zelfs het met de selectiehendel aan de stuurkolom inschakelen van de achtbak verstoort de rust niet, terwijl het lossen van de rem een eens temeer sensationeel bewegingsloos wegglijden oplevert. Niks hellen, leunen, deinen of pompen. Uniek, nimmer elders gevoeld, ongelooflijk. Rolls-Royce zelf noemt het the famous carpet ride. Het is te danken aan het verregaand gecomputeriseerde, luchtgeveerde onderstel met elektronische demping en stabilisatie, zoals we dat ook kennen van… inderdaad. Maar nu het allerindrukwekkendste: de motorkracht! Dezelfde moeiteloosheid waarmee de Ghost elke snelheid bereikt en handhaaft, met dus die bijna surrealistische stilte en zachtheid, is met de minste gasvoetdruk om te zetten naar een ijselijk soort versnelling. Snijdende, agressieve, schofterige acceleratie. Waarbij de lange en ouderwets pijlpuntige wijzer van die Power Reserve-meter als in olie gedempt wegzinkt naar zijn uiterste waarde. Pas nu ook iets van motorgeluid! Voornamelijk aanzuiging. Heel ver weg. En de hoogte daarvan eerder gelijkend op de werking van een of andere kernreactor (al hebben we geen idee hoe die klinkt). De Ghost beweegt nu wel degelijk; leunt heel iets achterover, maar lijkt alles meteen te vertragen en te elimineren. Aldus een rijgevoel, dat niet past bij wat hoort te gebeuren. En dat is een allerhevigste reactie van onderstel en carrosserie, onder invloed van het losbreken van een koppel van 780 Newtonmeter en vastgehouden door een vermogen van 563 pk (‘een kleine 600’ klinkt hier eigenlijk mooier). Hetgeen dus totaal wordt gladgestreken door de luchtvering, elektronische demping en stabilisatie. Waardoor de eerder bejubelde onthechting voortduurt. Geen auto ter wereld die een dergelijke rijsensatie biedt.
Ziedende orkaan
Dat redt ook de Bentley niet, dat bijna virtuele voortgaan. Juist de Bentley niet. De Mulsanne bezit eveneens meer dan een halfduizend paarden. Om precies te zijn 512, vijftig minder dan de Rolls, maar wel een koppel van 1.020 Newtonmeters bij 1.750 krukasomwentelingen. Dat is, behalve een record voor de personenautowereld, een vette 240 Newtonmeters meer dan de Ghost. En zo voelt dat ook! Sterker nog: er is voor het meest massale koppelgevoel met opzet voor een V8 gekozen. Dé V8 met zijn uit de oudheid stammende slagvolume van 6,75 liter. En dus niet voor de eigen W12 of V8 die Volkswagen evengoed naar Crewe had kunnen verschepen. Het blok is dit jaar een halve eeuw oud, en Volkswagen spaarde moeite noch geld om de krachtbron geschikt te maken voor een nieuwe tijd. In deze nieuwe Mulsanne werd Cam Phasing variabele kleptiming aangebracht, alsmede een Variable Displacement System dat bij weinig of geen vermogensvraag vier van de acht cilinders uitschakelt. Maar er werden vooral ook twee turbo’s gemonteerd. De manier waarop de Mulsanne op ‘vermogensvraag’ reageert, is dermate indrukwekkend, dat zelfs dat oude Rolls-gevoel subiet geheel en al vergeten is. Een echte opbouw van vermogen en daarna een heuse, ziedende orkaan van vermogen en daarmee snelheid. Minder direct dan in de Ghost, in de sprint naar ‘100’ dan ook een halve seconde langzamer, maar de Mulsanne ramt vervolgens wél in 11,5 seconden naar ‘160’. En vervolgens door naar een top van 296 km/h. Let wel: we hebben het over een kathedraal van een auto. Niet over een supersportwagen. Een adembenemende krachtsexplosie, kortom, geheel in lijn met de Bentley-filosofie van totale voelbaarheid. Machinaal, mechanisch, organisch. Something large, fast, refined and comfortable zoals Walter Owen Bentley zijn ‘mission statement’ ooit verwoordde. Hetgeen de Mulsanne als nooit tevoren belichaamt.
Pervers
De verschillen tussen beide auto’s komen ook in het dynamische vlak overeen met de eerder beschreven emoties en sensaties. De Rolls-Royce Ghost ontpopt zich op hogere snelheden als een perfect georkestreerde robot, die alles wat hem wordt aangedaan tijdig en feilloos weet om te toveren naar de beste wegligging- en stuureigenschappen. Terwijl er ook genoeg mogelijkheden overblijven om de auto persoonlijke instellingen mee te geven. Waar uiteraard niemand ooit gebruik van zal maken. De Bentley Mulsanne daarentegen kent een duidelijk meer natuurlijke manier van reageren op vermogensvraag en wegligging. Zeker: ook hier alle gangbare systemen, maar die treden minder ‘eliminerend’ op. De Mulsanne heeft een fraai altaartje tussen de voorstoelen. Het is van de Drive Dynamics Control (lullige Xbox-term; waarom het niet The Bentley Treat – ‘TBT’ - genoemd?) waar je met een fraai chromen draaiknopje bliksemsnel vier verschillende onderstel- en stuurkarakteristieken kunt voorkiezen. Daaronder één ‘custom’-stand, waarmee je je eigen ‘perverse’ instellingen kunt ingeven. Werkt fantastisch. De Mulsanne gaat bijna onmogelijk groot en zwaar op bochten af, maar vliegt er als op rails doorheen. Sensationeel! Voornamelijk door de voelbaarheid van alles. Snelle inhaalacties doet de Ghost, zoals het een spook betaamt, onbegrijpelijk direct en hard, waar de Mulsanne eerder in het ideale werkgebied van de turbo’s moet zitten. Om vervolgens tot een lancering over te gaan die ook door de Rolls niet bij te benen is. Maar… allemaal academisch natuurlijk. Wie gaat er nou scheuren en rossen met een Rolls of Bentley?
Fenomeen
De Bentley-propositie is er ontegenzeggelijk eentje, waarin is gekozen voor een authentieker omgaan met dat Brits-zijn. Er is overduidelijk een directe verbinding met het verleden, waarin Moeder Volkswagen bewust veel geld heeft gestoken. Zoals het geschikt maken van de vijftig jaar oude motor, de handhaving van traditionele concepten en vormen, de juist meer analoge en via chromen of bakelieten bedieningen werkende instrumentaties, en last but not least dat zulks allemaal geschiedt vanuit de min of meer oude fabrieksvestiging in Crewe. Daarmee vergeleken is de Rolls-Royce een veel moderner product. ‘Fenomeen’. BMW pachtte een stuk van het landgoed Goodwood in het zuiden van Engeland, zette er een geheel nieuwe ‘fabriek’ op neer en koos bij de revival van Rolls-Royce duidelijk voor een directer gebruik van beschikbare techniek. Wel met gebruik van veel oude vormen, en daarvan zijn er trouwens – voor u het vergeet! – heel wat hetzelfde als bij de Bentley, vanwege die immers zo lange familieband. Deze Ghost, die de Phantom in zekere zin zal – jazeker – degraderen tot pronkmiddel voor ‘nieuwe rijken in opkomende economieën’, is dan ook vast en zeker de modernste en meest dynamische auto in dit verhaal.
Maar daar gaat het niet om.
Een diepgaand vergelijk is eigenlijk niet nodig. De verschillen zijn even groot als duidelijk. En dat is op prachtig nieuws, sinds de merken eind jaren negentig weer hun eigen weg gingen. Een conclusie trekken is daarom gemakkelijk: men neme wat men wenst. Wijzelf kiezen natuurlijk de duurste, gaafste en bijzonderste. De Bentley Mulsanne dus.
Tekst: David Bakels
Fotografie: Andrew Walkinshaw
| Bentley Mulsanne |
| Motor |
6,75 liter V8 met twee turbo’s |
| Vermogen |
512 pk/377 kW bij 4.200 tpm, |
| Koppel |
1.020 Nm vanaf 1.750 tpm |
| Transmissie |
Achterwielaandrijving, automatische achtversnellingsbak |
| 0-100 in sec. |
5,3 |
| Top in km/h |
296 |
| L x b x h in cm |
559 x 193 x 152 |
| Gewicht in kg |
2.585 |
| Verbruik, gemiddeld, in lit./km |
16,9 |
| CO2-emissie, gemiddeld, in gr./km |
393 |
| Prijs in euro excl. opties |
414.899 |
| Rolls-Royce Ghost |
| Motor |
6,6 liter V12 |
| Vermogen |
563 pk/420 kW bij 5.250 tpm, |
| Koppel |
780 Nm vanaf 1.500 tpm |
| Transmissie |
Achterwielaandrijving, automatische achtversnellingsbak |
| 0-100 in sec. |
4,9 |
| Top in km/h |
250 (begrensd) |
| L x b x h in cm |
540 x 195 x 155 |
| Gewicht in kg |
2.435 |
| Verbruik, gemiddeld, in lit./km |
13,6 |
| CO2-emissie, gemiddeld, in gr./km |
317 |
| Prijs in euro excl. opties |
337.703 |
De Mulsanne is sinds zijn debuut in 2009 het vlaggenschip van Bentley. Hij vormt met zijn klassieke lijnvoering, de vele, rechtstreeks uit het verleden overgenomen vormen en vooral die authentieke V8-motor de terechte kroon op een modellengamma dat verder vooral uit sterk VW-gerelateerde Continental-afgeleiden bestaat. En dan de Rolls-Royce Ghost. Hij staat met zijn juist kort-massieve neus en lange staart in hiërarchische zin onder de new Phantom, mag naar de strikte letter der wet dus geen topmodel worden genoemd, maar wordt door de fabriek intussen wel als ‘de meest geavanceerde en snelste Rolls-Royce ooit’ gepresenteerd.
Een vergelijk tussen de Mulsanne en Ghost ligt niet zozeer voor de hand, nu de standaardcatalogusprijzen een kleine tachtig mille uiteen liggen. Zo veel duurder is de Mulsanne. Maar volgens een woordvoerder van importeur Hessing kijkt weldegelijk dezelfde klantensoort naar beide auto’s. Mensen die eenvoudig het allermooiste willen. En die niet werkelijk geboeid zijn door een prijsverschil van enige tienduizenden euro’s. Iets wat je overigens met een paar opties zomaar teniet doet.
Een diepgaand vergelijk is eigenlijk niet nodig. De verschillen zijn even groot als duidelijk. En dat is op prachtig nieuws, sinds de merken eind jaren negentig weer hun eigen weg gingen. Een conclusie trekken is daarom gemakkelijk: men neme wat men wenst. Wijzelf kiezen natuurlijk de duurste, gaafste en bijzonderste. De Bentley Mulsanne dus.
Tekst: David Bakels
Fotografie: Andrew Walkinshaw