Alfa Romeo, bedankt dat jullie hebben geluisterd naar onze smeekbeden. Bedankt dat jullie zo gek waren om in dit segment te komen met een koolstofvezel chassis, bedankt dat jullie hebben gekozen voor achterwielaandrijving en een felle turbomotor. En bedankt dat nu ook het dak van de Alfa Romeo 4C verwijderd kan worden. Grazie mille!
Tekst: Erik Kouwenhoven
De zon reflecteert op het gladde wateroppervlak van het Lago Maggiore, terwijl links van ons de Victoriaans aandoende hotels uitnodigend hun deuren naar ons lijken te openen. We passeren het Grand Hotel des Iles Borromées, waar Ernest Hemingway in 1918 zijn meesterwerk ‘A Farewell to Arms’ schreef. Aan de waterkant zien we een eenzame visser staren naar onze felrode testauto. Het is bijna zomer hier, de lucht onbewolkt, het water azuurblauw. Dit is het Lago Maggiore in optima forma: geen toeristen, geen muggen, geen onweer en bijna geen suïcidale wielrenners. We hebben uiteraard het dak van onze Alfa Romeo 4C geopend. Niet met een druk op de knop, helaas, maar na een procedure die veel weg heeft van het afbreken van een trekkerstent. Goed te doen wanneer je even de tijd neemt als het mooi weer is, maar we vrezen het moment waarop het plotseling gaat regenen en we alles in noodtempo weer op zijn plek moeten krijgen. En dus rijden we voort. Door tunnels, over bergwegen, om uiteindelijk te eindigen op het circuit, waar we de Alfa eens goed op zijn donder gaan geven.
[gallery ids="14646,14645,14642"]Onversneden rijplezier
De 4C is een auto met echt Alfa Romeo-DNA. In hun queeste naar puur en onversneden rijplezier zette de Italiaanse constructeur een aantal doelstellingen op een rijtje. De sportwagen moest betaalbaar blijven, mocht niet meer dan 1.000 kilogram wegen en moest binnen de 4,5 seconden van 0 naar 100 km/h kunnen sprinten. Het koetswerk zou een negatieve aerodynamische lift moeten hebben, het rijgedrag zou vooral tot uiting moeten komen op het circuit en er werden minimumwaarden voor de G-krachten in de bochten en onder het remmen vastgesteld. Na een ontwikkelingsproces van 18 maanden meldde Alfa Romeo met gepaste trots dat de 4C alle doelstellingen had gehaald.
Lanceerhulp
Maar daarvoor hebben ze hemel en aarde moeten bewegen. Om het gewicht te drukken, grepen de Italianen naar een uit koolstofvezel opgetrokken monocoque, weerden ze overbodige comfortitems en schrapten ze de stuurbekrachtiging. Ze opteerden voor het lichte 1750-motorblok uit de Giulietta QV. De dwars achterin ingebouwde 1,8 liter-turbomotor werd nog eens extra onder handen genomen, waardoor hij wat kilo’s verloor en wat paardenkrachten won.
De vierpitter beschikt over een piekvermogen van 240 pk en een maximumkoppel van 350 Nm, vermogen dat naar de achterwielen vloeit via de gerobotiseerde TCT-versnellingbak met dubbele koppeling en zes verzetten. De manuele stand overtuigt met zijn flitsende overgangen, al hadden we de achter het stuur geplaatste schakellepels graag een maatje groter gezien. Ondanks het extra gewicht van de Spider presteert de auto exact even goed als zijn dichte evenknie. Met de hulp van een elektronische launch control knalt hij in 4,5 seconden van 0 naar 100 km/h en haalt hij een top van ‘258’.
[gallery ids="14643,14644,14641"]Minder stoer
Prima cijfers, maar de 974 kilo wegende 4C maakt pas echt indruk op een bochtig bergweggetje of op een circuit. Gelukkig zijn we op de Balocco Proving Ground, de gerenommeerde testbaan van Alfa Romeo. Daar valt vooral op dat de 4C weliswaar hardcore is, maar toch vooral iets minder stijf en stoer dan de coupé. Door het extra gewicht van 60 kilo merk je dat de auto iets minder lichtvoetig aanvoelt in de bochten. De vering is iets comfortabeler en ook de stijfheid van de carrosserie is fractioneel minder. Het zijn nuances die eigenlijk alleen op het circuit voelbaar zijn. Desondanks valt er nog genoeg te genieten voor de puristen, want een comfortabele Gran Turismo is de 4C Spider zeker niet. En al helemaal niet wanneer de DNA-schakelaar wordt ingedrukt en alle systemen in een op circuitgebruik toegespitste R-modus worden gezet. De vierpitter voelt gretig aan en je hoort de turbo in je linkeroor blazen. Bij gas-los dumpt de wastegate de overdruk van de turbo met het geluid van een verkouden draak. De besturing is altijd scherp en direct vanwege het simpele feit dat de auto niet is voorzien van stuurbekrachtiging.
Leren opbergtas
Zijn er nog keerzijden aan de medaille? Nou ja, misschien het gebrek aan zijdelingse steun van de stoelen. Je schuift op het circuit nogal heen en weer, wordt niet ‘gepakt’ door de rugleuningen. Wanneer we de techneuten confronteren met onze bevindingen, komen ze met een logische verklaring. Het zou de instap nog verder bemoeilijken, zeggen ze. En dat klopt. Want in- en uitstappen is dankzij de brede dorpels – een neveneffect van de koolstofvezel monocoque – al redelijk lastig als je nooit een blauwe maandag op turnen hebt gezeten. Voor het overige zijn we Alfa Romeo zoals gezegd diep dankbaar.
Ook de Nederlandse overheid wordt bedankt, maar dan anders. Dankzij ons fantastische belastingstelsel kost de Alfa Romeo 4C Spider hier 81.550 euro. Dat is maar liefst 10.500 euro meer dan de coupé. Navraag bij de importeur leert ons dat dit ook komt doordat de Spider een veel riantere uitrusting krijgt. Nieuw zijn onder meer parkeersensoren en een leren opbergtas tussen de stoelen. De grootste optische wijziging is de motorkap, die zijn raampje is kwijtgeraakt. Ook zijn de ‘insectenogen’ van de coupé vervangen door minder polariserende – maar wel iets zwaardere – exemplaren.
Allemaal leuk en aardig, maar al met al zit de 4C Spider nu wel in ‘Boxster territory’. En die auto wil je liever niet als concurrent.
| Alfa Romeo 4C Spider | |
|---|---|
| Motor | 1,75 liter viercilinder turbomotor, 240 pk/177 kW bij 6.000 tpm, |
| Koppel | 350 Nm bij 4.000 tpm |
| Gewicht in kg | 974 |
| 0-100 in sec . | 4,5 |
| Top in km/h | 257 |
| Prijs in euro | 81.550 |