Altijd een zwak gehad voor de Cadillac Seville. Had ook geen moeite met de kleinere afmeting of zelfs de voorwielaandrijving. Wel was ik enorm nieuwsgiering of kwaliteit, comfort en rijplezier echt zoveel beroerder zijn dan bij vergelijkbare Europese modellen.
Die vermeende tekortkomingen zijn voornamelijk het resultaat van Europese vakbroeders die destijds autoriteit dachten te vergaren door vlijmscherp en kritisch te zijn op alles wat uit Amerika afkomstig was. Maar Amerikaanse auto’s moeten wel vanuit de Amerikaanse cultuur bekeken worden. Dus rekening houdend met het lokale wegennetwerk en het daarbij behorende rijgedrag.
Loszittende panelen
In dat opzicht waren we dan ook bereid deze Cadillac Seville STS uit 1999 het voordeel van de twijfel te geven, maar die gedachten werd abrupt overschaduwd op het moment van instappen. Op de Caddy aflopend was er nog die herkenning van de hoekige, enigszins Europees ogende, carrosserie en het vooruitzicht op luxe en comfort zoals je dat bij auto’s in deze klasse mag verwachten. En dan opeens de harde confrontatie met die verfoeide Amerikaanse bouwkwaliteit, of eigenlijk de afwezigheid ervan, waar zeker GM zich op grote schaal schuldig aan heeft gemaakt. Louter gebouwd, zo lijkt het, om hooguit de financieringsperiode van twee jaar te kunnen doorstaan en wie daarna komt zoekt het maar uit.
Het zijn veelal loszittende afwerkpaneeltjes en interieurdelen. Toch oogt het geheel niet sleets, zoals dat veel voorkomt bij Amerikanen van deze leeftijd waardoor een sjofele indruk ontstaat die associaties oproept met minder nobele beroepsgroepen.
We zitten evengoed prima in de comfortabele zetels en met het omdraaien van de sleutel slaat de achtcilinder met een mooie, volle roffel aan. Alle elektrische systemen blijken te werken en zelfs alle functies van de boordcomputer zijn paraat. Dat schept dan toch weer hoop.
Northstar
Eenmaal onderweg en met een schuin oog naar de lijst van meest recente werkzaamheden blijkt waarom de auto werkelijk heerlijk rijdt, en alleen van binnen de nodige steken laat vallen. Qua onderstel en aandrijflijn zijn er onlangs enkele belangrijke ingrepen gedaan en deze STS rijdt dan ook feilloos. Met dat voor Amerikanen zo kenmerkende zwevend-tapijtgevoel maar toch geen vervelend deinen in bochten of op slechte wegen. Maar wanneer we met een sportief tempo over een bochtige dijk rijden, zorgt dat al snel voor wild protesterende voorbanden, waarbij de hele auto direct uit zijn rol lijkt te vallen. Het zou toch een echte rijdersauto moeten zijn. STS staat immers voor Seville Touring Sedan, terwijl de SLS – Seville Luxury Sedan – nog een aanzienlijk minder sportief onderstel heeft.
Al sluit het weggedrag er niet bij aan, de motor vindt het allemaal prima en begint na 4.000 tpm zijn volledige trekkracht te leveren en ook prachtig te klinken. De 305 pk Northstar V8 werkt prima samen met de viertraps automaat, maar die laatste maakt geen haast met terugschakelen, waardoor je met een ontspannen rijstijl eigenlijk het beste uit de auto haalt. Die achtcilinder mag overigens gerust een bijzonderheid genoemd worden, want vergeleken met andere Amerikaanse V8-blokken uit die tijd ligt het technisch niveau vele malen hoger. Dus geen centrale nokkenas met stoterstangen en twee kleppen per enorme cilinder, maar een relatief bescheiden inhoud van 4,6 liter en 32 kleppen die bediend worden door dubbele bovenliggende nokkenassen. Deze Northstar ligt ook nog eens dwars voorin en drijft dus de voorwielen aan. Techniek die ook al in de (door Pininfarina getekende) Cadillac Allanté te vinden was, want daarin debuteerde de Northstar V8 (L37) in 1993.
‘Senior citizens’
Tegenwoordig profileert Cadillac zich graag als prestatiegericht merk voor jeugdige snelheidsliefhebbers, maar in de jaren negentig waren het vooral senior citizens en paarse permanentjes die de orderlijsten aanvoerden. Dat was nog een overblijfsel uit de decennia daarvóór, maar Cadillac was wel degelijk druk met het benaderen van een jonger publiek en dat gebeurde al met de eerste generatie Seville. Die naam is een begrip onder Cadillac-liefhebbers, want het eerste gebruik ervan dateert van 1956. Dit was om de gesloten uitvoering van de Eldorado te onderscheiden van de open Eldorado Biarritz. Als zelfstandige modelnaam werd Seville voor het eerst gebruikt in 1976 en dit – prachtige – model was ook toen al een duidelijke reactie op de toenemende populariteit van de luxueuze en relatief compacte importmodellen uit Europa.
Het model Seville uit deze reportage had nog een andere belangrijke rol te vervullen, want die moest de Europese concurrentie ook op eigen bodem verslaan. Inmiddels weten we natuurlijk dat dit niet gelukt is en om die reden is de Seville in ons land een bijzondere verschijning. Het ingetogen uiterlijk zorgt er echter voor dat deze grote Amerikaan vrijwel onopgemerkt blijft en daarmee een keurig alternatief vormt in het bij zelfstandigen zo populaire youngtimer-segment.
Niet concurrerend
Cadillac begreep dus ook in de jaren negentig nog (steeds) niet wat Europese kopers nou precies aansprak in een luxe sedan, maar dat was niet de enige reden voor het uitblijven van een succesvolle carrière buiten de VS. Ook de prijs heeft daar een belangrijke rol bij gespeeld, aangezien Amerikaanse auto’s over het algemeen niet concurrerend meer zijn na afdracht van importbelastingen. Toch hebben ook kopers in ons land – en feitelijk heel Europa – de Seville verkeerd begrepen, want als comfortabele en ruime zakenauto voldoet het model zelfs na ruim vijftien jaar nog aan vrijwel alle wensen. We durven zelfs te stellen dat een slimme ondernemer de Seville als keurig anonieme, bijzonder luxueuze en prima sturende auto van de zaak kan rijden. Het geld dat hij daarmee bespaart kan onder meer gebruikt worden voor enkele extra servicebeurten om de Amerikaanse techniek draaiende te houden en vooral het interieur op orde te brengen.
Onbegrip en zelfs spot zullen in bepaalde gevallen zeker voorkomen, maar dan voornamelijk uit de hoek van gefrustreerde stekkeraars die stiekem groen zien van jaloezie omdat zij de overdaad aan ruimte en comfort en vooral die heerlijk ongegeneerde V8-roffel moeten ontberen.
Met dank aan Autobedrijf Hazet in Ochten (Gld). hazet.nl
Door: Natan Tazelaar
Fotografie: Ingmar Timmer
Cadillac Seville STS 1999
Motor
4,6 liter Northstar V8, 305 pk bij 6.000 tpm,
400 Nm bij 4.400 tpm
Transmissie
Automatische vierversnellingsbak, voorwielaandrijving
L x B x H in cm
511 x 191 x 141
Wielbasis in cm
285
Gewicht in kg
1.857
0-100 in sec.
6,8
Top in km/h
240
Prijs 1999 in euro
82.560
Vraagprijs in euro
4.950
Northstar
Eenmaal onderweg en met een schuin oog naar de lijst van meest recente werkzaamheden blijkt waarom de auto werkelijk heerlijk rijdt, en alleen van binnen de nodige steken laat vallen. Qua onderstel en aandrijflijn zijn er onlangs enkele belangrijke ingrepen gedaan en deze STS rijdt dan ook feilloos. Met dat voor Amerikanen zo kenmerkende zwevend-tapijtgevoel maar toch geen vervelend deinen in bochten of op slechte wegen. Maar wanneer we met een sportief tempo over een bochtige dijk rijden, zorgt dat al snel voor wild protesterende voorbanden, waarbij de hele auto direct uit zijn rol lijkt te vallen. Het zou toch een echte rijdersauto moeten zijn. STS staat immers voor Seville Touring Sedan, terwijl de SLS – Seville Luxury Sedan – nog een aanzienlijk minder sportief onderstel heeft.
Al sluit het weggedrag er niet bij aan, de motor vindt het allemaal prima en begint na 4.000 tpm zijn volledige trekkracht te leveren en ook prachtig te klinken. De 305 pk Northstar V8 werkt prima samen met de viertraps automaat, maar die laatste maakt geen haast met terugschakelen, waardoor je met een ontspannen rijstijl eigenlijk het beste uit de auto haalt. Die achtcilinder mag overigens gerust een bijzonderheid genoemd worden, want vergeleken met andere Amerikaanse V8-blokken uit die tijd ligt het technisch niveau vele malen hoger. Dus geen centrale nokkenas met stoterstangen en twee kleppen per enorme cilinder, maar een relatief bescheiden inhoud van 4,6 liter en 32 kleppen die bediend worden door dubbele bovenliggende nokkenassen. Deze Northstar ligt ook nog eens dwars voorin en drijft dus de voorwielen aan. Techniek die ook al in de (door Pininfarina getekende) Cadillac Allanté te vinden was, want daarin debuteerde de Northstar V8 (L37) in 1993.
‘Senior citizens’
Tegenwoordig profileert Cadillac zich graag als prestatiegericht merk voor jeugdige snelheidsliefhebbers, maar in de jaren negentig waren het vooral senior citizens en paarse permanentjes die de orderlijsten aanvoerden. Dat was nog een overblijfsel uit de decennia daarvóór, maar Cadillac was wel degelijk druk met het benaderen van een jonger publiek en dat gebeurde al met de eerste generatie Seville. Die naam is een begrip onder Cadillac-liefhebbers, want het eerste gebruik ervan dateert van 1956. Dit was om de gesloten uitvoering van de Eldorado te onderscheiden van de open Eldorado Biarritz. Als zelfstandige modelnaam werd Seville voor het eerst gebruikt in 1976 en dit – prachtige – model was ook toen al een duidelijke reactie op de toenemende populariteit van de luxueuze en relatief compacte importmodellen uit Europa.
Het model Seville uit deze reportage had nog een andere belangrijke rol te vervullen, want die moest de Europese concurrentie ook op eigen bodem verslaan. Inmiddels weten we natuurlijk dat dit niet gelukt is en om die reden is de Seville in ons land een bijzondere verschijning. Het ingetogen uiterlijk zorgt er echter voor dat deze grote Amerikaan vrijwel onopgemerkt blijft en daarmee een keurig alternatief vormt in het bij zelfstandigen zo populaire youngtimer-segment.
Niet concurrerend
Cadillac begreep dus ook in de jaren negentig nog (steeds) niet wat Europese kopers nou precies aansprak in een luxe sedan, maar dat was niet de enige reden voor het uitblijven van een succesvolle carrière buiten de VS. Ook de prijs heeft daar een belangrijke rol bij gespeeld, aangezien Amerikaanse auto’s over het algemeen niet concurrerend meer zijn na afdracht van importbelastingen. Toch hebben ook kopers in ons land – en feitelijk heel Europa – de Seville verkeerd begrepen, want als comfortabele en ruime zakenauto voldoet het model zelfs na ruim vijftien jaar nog aan vrijwel alle wensen. We durven zelfs te stellen dat een slimme ondernemer de Seville als keurig anonieme, bijzonder luxueuze en prima sturende auto van de zaak kan rijden. Het geld dat hij daarmee bespaart kan onder meer gebruikt worden voor enkele extra servicebeurten om de Amerikaanse techniek draaiende te houden en vooral het interieur op orde te brengen.
Onbegrip en zelfs spot zullen in bepaalde gevallen zeker voorkomen, maar dan voornamelijk uit de hoek van gefrustreerde stekkeraars die stiekem groen zien van jaloezie omdat zij de overdaad aan ruimte en comfort en vooral die heerlijk ongegeneerde V8-roffel moeten ontberen.
Met dank aan Autobedrijf Hazet in Ochten (Gld). hazet.nl
Door: Natan Tazelaar
Fotografie: Ingmar Timmer
Cadillac Seville STS 1999
Motor
4,6 liter Northstar V8, 305 pk bij 6.000 tpm,
400 Nm bij 4.400 tpm
Transmissie
Automatische vierversnellingsbak, voorwielaandrijving
L x B x H in cm
511 x 191 x 141
Wielbasis in cm
285
Gewicht in kg
1.857
0-100 in sec.
6,8
Top in km/h
240
Prijs 1999 in euro
82.560
Vraagprijs in euro
4.950