De nieuwe Mercedes E-Klasse is de afgelopen tijd via een meertrapsraket van verschillende workshops geïntroduceerd. Maar onlangs was er het werkelijke instappen en wegrijden. En wel in Lissabon, Portugal, waar koude stortregens, harde wind en voortdurende schemerdonkerte uitgelezen omstandigheden vormden om de auto uit te proberen. Ja, juist ook op een spekglad circuit van Estoril.
Hij ziet eruit als een S-Klasse, de nieuwe E, hier op het monumentale plein voor het Hotel Pousada de Lisboa, hartje Lissabon. De nieuweling lijkt qua vormen en zelfs qua dimensies sprekend op het topmodel. We herinneren ons iets dergelijks toen we destijds de nieuwste C-Klasse zagen, die we sprekend op de toenmalige E vonden lijken. Hoe een merk zichzelf en zijn producten weet ‘op te schalen’! Mercedes-Benz kiest in tegenstelling tot BMW gammabreed voor sterk organisch rondende vormen met daarbinnen convexe dan wel concave welvingen. Wij vinden met name deze nieuwe E-Klasse er een buitengewoon mooie auto door. Bijna exotisch.
Golvende dashboardfaçades
Wij kozen – CARROS indachtig – voor een E 350 d, het duurste dieselmodel, waarvan de 3,0 liter turbo-V6 niet alleen 258 paarden, maar vooral 620 Newtonmeters koppel en daarmee een moeiteloze trekkracht belooft. De eerlijkheid gebiedt echter te zeggen dat de 220 d-versie, met zijn juist minder grote dieselmotor het archetype is van de ‘werk-Benz’, wat de E-Klasse van oudsher is. Vanzelfsprekend zijn de testauto’s volgeramd met alle opties en accessoires. Na ingestapt te zijn in onze zwart-metallic E 350 d met beige lederen interieur vertoeven we in de schijnbaar luchtledige, want stille en zwaar-geurende rijkdom van de nieuwe E-Klasse. Zijn naar je toe golvende dashboardfaçade lijkt de verschillende bedieningen en instrumentaties als het ware aan je aan te bieden. Terwijl tegelijk de ruimtesensatie wordt vergroot. Je realiseert je dat ook dit volledig S-waardig is. Natuurlijk valt het oog ook meteen op het (optionele) ‘Widescreen’-dashboard: een breedtescherm op de plaats waar zich normaliter dashboardklokken bevinden. Twee aaneen gemonteerde schermen waarvan de vele mogelijkheden op zichzelf aanleiding tot een der bovengenoemde workshops waren. Op het linkerscherm alle motormeters (snelheidsmeter en toerenteller, temperaturen, drukmeters en rijprogramma-instellingen) terwijl de rechter monitor is voorbehouden aan informatie op het gebied van multimedia en navigatie. Naar keuze in verschillende ambiances. Zoals ook het interieur naar keuze kan worden verlicht in één van 64 kleurmogelijkheden.
Autonoom rijden
Onze 350 d is uitgerust met luchtvering op de achteras en voelt bij optrekken net zo zacht en ‘onthecht’ aan als de atmosfeer binnenin. De minimale schokjes van de nieuwe, razendsnel overschakelende negenbak (!) vergroten de comfortsensatie zelfs nog. Er is mede door zijn moeiteloze manier van vermogensontplooiing, en vooral datgene wat je er nog niet van gebruikt, een groot gevoel van macht in deze auto. Dusdanig, dat je voelt dat hier niets wezenlijks meer aan toegevoegd kan worden. En juist dat kenmerkt perfectie. Op de snelweg proberen we meteen de vergaande autonomie van deze E-Klasse. Oftewel zijn zelfrij-eigenschappen, zoals al of niet afzonderlijk aangeboden in de Mercedes-Benz Intelligent Drive next Level-rijsystemen. Vooralsnog proberen we vooral het Active Lane Keeping Assist in combinatie met Distronic afstandsbewaring, waarmee de Benz zichzelf tussen de wegbegrenzingen (lijnen) houdt, en tevens verre van overige weggebruikers. Moet er ingehaald worden, dan volstaat het aanraken van de richtingaanwijzerschakelaar. Het werkt goed, al zijn de gekozen marges – minimumafstanden, hernemingsfases – wel erg voorzichtig. Je beseft dat de grootste beperking immers de andere weggebruikers zonder Mercedes-Benz zijn. Eenmaal op een heuvelend en bochtig traject nemen we weer zelf het stuur in handen en ontpopt de E 350 d zich evenzeer als ‘machtig’. We rammen hem testwaardig door alle bochten, maar voelen een schitterend stuurgedrag en een foutloze wegligging. De correcties van het DSC – dat we lekker aan lieten – zijn nu juist ruimhartig en vlot.
Watergordijnen
Arriveren op Estoril. Noodweer. Slagregens. Als circuitmodel heeft Mercedes een E 400 4MATIC met 333 pk sterke benzine-V6 voor ons klaargezet. Een matgrijze. De sfeer wordt er extra grimmig en ernstig door. Instappend in dezelfde luxe-ambiance, maar nu alles juist anders ingesteld. Stoelen lager, stuur dichter op de borst, en ook ‘mogen’ we de auto in Sport+ zetten. De ruitenwissers zetten we meteen op III, op zijn snelst, en zien door de heen-en-weer zwiepende ruitenwisserarmen rode startlichten en rood-witte kerbs. Und ab geht die Post! De drieliter benzinemotor levert een evengoed magistrale 480 Nm, dus op het spekgladde, want versleten asfalt van Estoril is te merken hoe mooi die variabele 4WD werkt, hoe hard je nog kunt rijden en vooral kunt blijven sturen door die aandrijvingen vanuit elke hoek. Ook het niet eens zo heel vaak of lang knipperen van het ESP-signaal getuigt hiervan. Weinig activiteit van dat systeem dus. Vergis je niet: 4WD is niet alleen belangrijk voor aandrijven, maar ook voor op hoge(re) snelheden juist gas lossen. We vliegen tot onze eigen vreugde dus ook met dik ‘200’ op bochten af. En gaan er met maar iets minder doorheen. Op rechte einden voluit op z’n hardst. Metershoge en vooral ook lange watergordijnen achter ons aan trekkend. Onze ‘werk-Benz’ als racewagen. ‘Ook veilig op elke racebaan!’