Er gaat niets boven Bentley-rijden. We bedoelen: Continental GT-rijden. Die reusachtige coupé. Machtig, fraai en ongelooflijk goed. En ongelooflijk snel. Een fenomeen. We kregen de nieuwste V8 S-versie zomaar een paar dagen te leen aangeboden. In de nieuwste kleur ‘Flame’. “No obligations, just enjoy yourself.”
De Bentley Continental GT is zelfs nog een mooiere auto dan de Lancia Aurelia GT waardoor zijn schepper – de Belgische automobielontwerper Dick van Braeckel – zich rond de eeuwwisseling welzeker heeft laten inspireren. Het grootste verschil tussen die deftige coupé van 1953 en de Continental die precies een halve eeuw later (2003) debuteerde, is de moderne grootte en massiviteit van de ‘Conti’, waardoor al het andere in zijn buurt wordt gedegradeerd tot onaanzienlijk blik. Vooral in de onderhavige nieuwe kleur Flame: een soort smeulende vuurmassa die ineens fel zou kunnen oplaaien.
Stormram
Een beeldspraak die heel mooi van toepassing is op deze auto, die zijn vorstelijke voortglijden zomaar ineens kan omzetten in vernietigende krachtsexplosies. Waarbij jij als bestuurder, diep gezeten in de auto, de sensationele versnellingen ervaart terwijl besturing en onderstel stugger worden. En je als een stormram onhoudbaar voorwaarts beukt. In combinatie met het zware bulderen van de dubbelturbo V8 is dit een sensatie die eigenlijk nergens in de autowereld op deze manier geboden of zelfs geëvenaard wordt. Hoewel de Bentley Continental GT ook met een twaalfcilindermotor leverbaar is, geldt de V8-versie onder kenners als de werkelijk te-hebben auto. Het lagere gewicht, de mooiere gewichtsverdeling, de scherpere onderstelafstellingen, en zeker ook de bovengenoemde ‘donderende’ loopcultuur zijn veruit te prefereren. Dat het verschil ook nog eens uit een kleine 70 mille in het voordeel van de V8 S bestaat, speelt – bij Bentley – minder een rol.
Aanvallende verschijning
De veranderingen aan deze nieuwste versie van de Bentley Continental GT V8 ‘S’ zijn even subtiel als betekenisvol. Te zien is een meer achteroverleunende neuspartij met daarin een iets kleinere grille, maar een juist meer uitgesproken onderbumperpartij annex spoiler, waarin juist grotere koelopeningen zijn uitgesneden. For a more confident and assertive front, zeggen de Britten eufemistisch. Voorts is er sprake van een over de hele lengte van de Continental GT lopende powerline, die met een meer geprononceerde vouwlijn vanaf de voorspatborden – met in de flanken nu een ontluchtingsroostertje in de vorm van een achteroverwaaiende ‘B’ – naar de achtersteven wegloopt. Aldaar een aerodynamisch gevormde kofferklep met gurney-flap, daaronder dan een massalere achterbumperpartij met daar weer onder een echte diffuser. Dit alles maakt van de Continental GT inderdaad een veel meer aanvallende verschijning. Binnenin de Conti eveneens mooie ‘aanzettingen’. Het destijds in samenwerking met Breitling ontwikkelde dashboard kreeg nieuwe wijzerplaten en cijfers, terwijl ook de middenconsole en versnellingspook een artistic touch ondergingen. Qua bekledingen is er een andere, zachtere en soepeler leersoort met Small Diamond Quilting Pattern-stiksels. Dit alles voortaan beschenen door led-interieurverlichting. De niet-zichtbare veranderingen zijn voor de waarachtige Bentley Boy het belangrijkste. Want het onderstel van de new Conti V8 S kreeg veren en dempers met een stuggere karakteristiek, terwijl de rubbers van zo veel mogelijk gewrichten en kogels van de suspensies werden vervangen door bussen. Ook de mate van stuurbekrachtiging op hogere snelheden werd verminderd; alles voor een nog directer en scherper sturen. En omdat de zeer hoge snelheden van deze intussen natuurlijk best gewichtige (2,3 ton) sport-Bentley ook superieur afgeremd moeten kunnen worden, keer op keer, bezit de Continental V8 S reusachtige Carbon Ceramic remschijven met, let wel, achtpots remklauwen.