Met de GTS heeft Porsche bijna alle varianten van de modelserie 991 MK2 afgedekt. Het model moet nog even de kooplust opwekken totdat een compleet nieuwe 911 wordt uitgebracht. Het werd traditiegetrouw weer een prettig afscheidscadeau.
De locatie is Killarney Raceway. Een niet bijzonder lang, modern of technisch circuitje vlakbij Johannesburg. Aan de maagdelijk witte pitmuur is te zien dat Porsche nog snel even een schilderploeg heeft gestuurd om het geheel enigszins ordentelijk te laten ogen. Uitloopvlakken zijn er nauwelijks en dus is het volgens Porsche zaak om de ESP-functie niet uit te schakelen. Bij een aantal andere merken zou dit ongetwijfeld leiden tot teleurstelling. Immers: iets te vroeg op je gas en de elektronica regelt dat de brandstoftoevoer wordt afgeknepen. Niet bij de 911 GTS. De grip van de auto is mede dankzij de torque vectoring fantastisch en de verlengde wielbasis van de 991 heeft ervoor gezorgd dat ook het pendule-effect van de zware achterkant nagenoeg compleet is ingedamd.
Toegegeven, een deel van de extra grip komt op het conto van de Pirelli P Zero Trofeo R sportbanden. Het rubber is lekker plakkerig en zorgt er in combinatie met het grove asfalt van Killarney voor dat de snellere journalisten zelfs in het kielzog kunnen blijven van de race-instructeurs die in hun 911 Turbo S officieel als pacecar voor ons uitrijden, maar die onofficieel gewoon proberen om je als journalist tot zo groot mogelijke hoogte te laten stijgen. Gewoon doen wat zij doen en dan proberen om bij te blijven, zonder uit de bocht te vliegen en in een belendende township te belanden. Het gaat best goed, ook al zitten er veel bochten in het parcours met een zeer laat instuurmoment. “Dus lang aan de buitenkant van de baan blijven en niet te vroeg naar de apex”, wordt ons verteld. Helaas is dat nou precies waar ik niet zo heel goed in ben. Toch gaat het al snel beter. In ronde twee heb ik door dat er een prachtige dubbele bocht in de baan zit, die je op snelheid aaneen kunt rijgen zonder je stuurstand te veranderen. Sensationeel lekker.
Toegegeven, een deel van de extra grip komt op het conto van de Pirelli P Zero Trofeo R sportbanden. Het rubber is lekker plakkerig en zorgt er in combinatie met het grove asfalt van Killarney voor dat de snellere journalisten zelfs in het kielzog kunnen blijven van de race-instructeurs die in hun 911 Turbo S officieel als pacecar voor ons uitrijden, maar die onofficieel gewoon proberen om je als journalist tot zo groot mogelijke hoogte te laten stijgen. Gewoon doen wat zij doen en dan proberen om bij te blijven, zonder uit de bocht te vliegen en in een belendende township te belanden. Het gaat best goed, ook al zitten er veel bochten in het parcours met een zeer laat instuurmoment. “Dus lang aan de buitenkant van de baan blijven en niet te vroeg naar de apex”, wordt ons verteld. Helaas is dat nou precies waar ik niet zo heel goed in ben. Toch gaat het al snel beter. In ronde twee heb ik door dat er een prachtige dubbele bocht in de baan zit, die je op snelheid aaneen kunt rijgen zonder je stuurstand te veranderen. Sensationeel lekker.
Martelsessies
De 450 pk sterke GTS vreet zich vast in het asfalt, terwijl de Turbo S voor ons met zijn extra vermogen en vierwielaandrijving nauwelijks uitloopt. Dat komt voor een deel doordat de rechte stukken te kort zijn om te profiteren van het extra vermogen, maar ook door het ontbreken van Pirelli’s op de Turbo S. Het komt ook en vooral doordat de 911 GTS een heerlijke auto is, prima geschikt voor dagelijks gebruik, maar ook zeker goed genoeg voor een trackday – niet in de laatste plaats door zijn acceleratie van 0-100 km/u in 3,7 seconden. De remmen gaven ook na een aantal martelsessies geen enkele blijk van fading of verglazing, de banden ogen nog steeds fris en ook het onderstel geeft geen krimp. Hooguit kun je als bestuurder na afloop een verfrissende douche gebruiken, want wie beweert dat de 991 op het circuit een weinig involverende auto is, heeft het gewoon niet begrepen. De 911 GTS is traditiegetrouw het afscheidsmodel van elke 911-reeks. Met de 991 MK2 GTS komt dan ook het einde van deze Baureihe in zicht. Er komt nog een 911 GT2 RS en misschien nog een Limited Edition-verrassing, maar voor het overige heeft Porsche het hele spectrum compleet afgedekt. Een spectrum dat bij iedere modelwisseling meer varianten telt. 911-afficionado’s hebben inmiddels de keus uit 30 model- en motorvarianten. Zelfs bij de diehard fans ligt daarmee een zekere 911-moeheid op de loer, maar de klanten zeuren niet en blijven vragen om meer.
904 GTS
De naam GTS was als eerste te vinden op de 904 GTS; een prachtige kleine sportwagen uit de jaren zestig. Ook van de 924 en 928 kwamen er – zeer exclusieve – GTS-uitvoeringen. Maar anno 2017 is het bijzondere er wel een beetje af. Er zijn nu GTS-uitvoeringen van de Boxster, Cayman, Panamera en Cayenne en Macan en nu dus weer van de 911. Net als de originele GTS is de auto leverbaar met twee stoelen, maar zonder meerprijs is de 911 GTS ook met vier zitplaatsen te bestellen. Of met open dak. Of vierwielaandrijving. We willen maar zeggen: de GTS-badge is niet langer voorbehouden aan speciale uitvoeringen, het is nu gewoon een van de vele modellen in de reeks. De 997-modelreeks was de eerste 911 die leverbaar was als GTS. Het model was een schot in de roos. Maar liefst 9.000 GTS-uitvoeringen van die generatie 911 verlieten de fabriek. Er is geen reden om aan te nemen dat de GTS-uitvoering van de huidige 991 MK2-generatie minder goed zal verkopen. Want net als zijn voorganger heeft de 991 rijplezier weer hoog in het vaandel staan, ondanks het feit dat de motor nu is voorzien van drukvulling. De GTS is communicatief, snel en veilig en bovendien commercieel gezien de meest succesvolle Porsche 911 aller tijden. De drieletterige toevoeging staat kortom voor de ultieme Porsche voor dagelijks gebruik. Voor een Porsche die de grenzen van het begrip ‘sportiviteit zonder dat het pijn doet’ een stukje verder oprekt. Voor een auto, kortom, die het beste is wat Porsche momenteel te bieden heeft voor de gunstigste prijs.