De onlangs vernieuwde MINI Cooper S Cabrio is met zijn stoffen kap met levensgrote Union Jack-opdruk, racestrepen, extra verstralertjes en luchthappers, en binnenin nog meer Union Jack Graphics, niet direct een voor de hand liggende keus van de volwassen man. Maar toch: gaandeweg komt deze open Cooper serieus ‘naar je toe’. Retegaaf ding...
Een Duitse auto, geïnspireerd op een Engelse van weleer, die tegenwoordig in Nederland wordt gebouwd: de Mini Cooper S Cabrio. Kan het mooier? Europeser? Zoals bekend heeft zo’n Mini by BMW weinig meer te maken met dat piepkleine Britse spaarautootje van eind jaren vijftig, met zijn ijzeren motorblokje, Hydrolastic-veerbolletjes, 10-inchwieltjes en een vlieggewicht van 570 kilogram.
BUIENRADAR
Niks ‘spaarautootje’ in het geval van deze Mini Cooper S Cabrio. Juist door zijn stoffen kap met royale ‘C-stijl’ een serieus kloek ding om te zien. Mooi breed op niet al te vette wielen, verrassend ruim met achterin twee heel redelijke zitplaatsen. En zoals dat bij deze lifestyle-auto gebruikelijk is, een kostbare overvloed aan de modernste instrumentaties en bedieningen. Wat dat aangaat, zijn er nu nog verder uitgebreide Mini Connect-services voor een optimaal digital onboard life en via 4G allerlei online teleservices, waaronder een noodoproep en zelfs een buienradar(!). Bovendien kun je dankzij nu twee USB-aansluitingen meerdere devices aansluiten, terwijl aan de andere kant ook draadloos laden mogelijk is. Bijna anderhalf duizend kilogram weegt deze Mini, bij een consumentenprijs van ruimschoots meer dan een halve euroton. Dat is weldegelijk serieus mannenwerk.
GO KART FEELING
Rijden met de Mini Cooper S Cabrio is dankzij de 192 pk sterke tweeliter viercilinder ‘TwinTurbo’-motor met zijn vroeg en vooral prompt aangeblazen koppel een feest van vlijmscherpe dynamiek. Drie jaar geleden maakten wij de internationale introductie van de eerste Cooper S Cabrio mee – in Californië, waar het testtraject weliswaar aanving met zonnige boulevards langs ijdele beaches, maar dat ons daarna meteen naar de bergen voerde, waar het aantal haarspelden en de moeilijkheidsgraad daarvan niet onderdeed voor die van de beruchte Pikes Peak Hillclimb. Uur na uur trapten wij onze Cooper S Cabrio voort, spelend met het gas en de transmissie, genietend van een haast idiote hoevelheid grip, maar gerust ook van een een heerlijk overstuur (gas los). Een al met al totale soort directheid en precisie, waarvoor wij destijds de term Go Kart Feeling gebruikten. En toen wij eenmaal moegestreden waren, was deze Mini de luxe convertible die hij evengoed ook is.
INTENSE VOLDOENING
Onze ervaring is nu, in eigen land, niet heel anders. Een heerlijk en universeel soort gebruik waarbij alles kan, alles erin zit, de kap open of juist weer even dicht. Natuurlijk: de vernieuwingen betreffen vooral bovengenoemde digitalia, maar we benadrukken dat de nieuwe Dual Clutch Transmission zevenbak er niet zomaar is ingezet. Een dergelijke transmissie zet bij elk schakelmoment reeds een volgende versnelling klaar voor de snelste, meest directe en vooral gladste gangwissels (overigens altijd vergezeld van een hete spatknal). Waarbij het te doen is om het nog verder verhogen van dat sportieve potentieel, dat nu eenmaal gebaat is bij schakelfases die het onderstel nauwelijks verstoren. Zodat de 192 paarden volledig benut kunnen worden. En ook dat beproefden wij intens. Met ook weer zeer intense voldoening. Wat ook opviel, was de totale rammelvrijheid van deze Cooper Cabrio. Met open of dichte kap, op wat voor wegdek dan ook. Een stevigheidssensatie die elke rit opviel. Uiteraard schrijven wij dat maar al te graag toe aan de nu Hollandse bouwkwaliteit van de Mini.
KUST VEILIG?
Zijn er eigenlijk ook nadelen aan deze kleine grootse auto? Misschien – onder ons gezegd – de hulpeloosheid die je voelt wanneer je met geheel geopende kap achteruit moet rijden. Of uitparkeren. De kap ligt dusdanig hoog op de achter- en vooral ook zijranden dat je geen zicht hebt op wat zich achter de auto en naast de achterste zijkanten ervan afspeelt. Er is wel degelijk een achteruitrijcamera, maar diens beeld verschaft zelfs de ervaren autojournalist te weinig oriëntatie en dus vertrouwen. Tweemaal stapten we zelfs even uit om te kijken of de kust wel helemaal veilig was. En dan dat andere nadeel: de aanblik van al die strepen en vlaggen. Maar gelukkig: je beseft dat deze Cooper er ook in ruig antraciet-metallic is; met mat zwartesemi-Minilite-wielen, zwarte raamlijsten, een zwarte grille en zwarte luchthappers. En vooral ook zonder al die Union Jacks. Daarvoor in de plaats misschien een heel klein Hollands driekleurtje? Retegaaf!
Door: David Bakels
