Deze twee auto’s zijn de autohemel voor Thomas Bangma en daarom vond hij een beetje extra aandacht voor twee uitvoeringen van de beste Maserati in tijden wel op zijn plaats. Bovendien is blauw zijn favoriete kleur. De vraag is wél of je ze nou echt allebei nodig hebt…
Het moet ruim vijftien jaar geleden zijn, dat ik dacht de hemel qua autorijden te hebben bereikt. Dat was toen ik op Circuit Paul Ricard (Le Castellet) een vijftal ronden mocht rijden in de Maserati MC12, waarmee het Vitaphone-team uitermate succesvol was in het FIA GT-kampioenschap. Die MC12 was feitelijk een door Dallara ontwikkelde homologatie-auto waarvoor de Ferrari Enzo als uitgangspunt had gediend. Hij reed verbazingwekkend makkelijk. Ik zat er perfect in en deze spectaculaire racewagen bleek zelfs dusdanig comfortabel, dat het me geen enkel probleem leek enkele urenlange stins voor mijn rekening te nemen in een roemruchte 24 uurs race. Met een sequentiële versnellingsbak, een relatief ‘relaxte’, circa 600 pk sterke 6,0 liter V12 en tractiecontrole, was het simpelweg een heerlijke auto om meteen behoorlijk hard mee te gaan. Waarbij het voor de gemoedsrust uiteraard hielp dat je op dit superveilige en niet al te moeilijke circuit nog héél erg je best moet doen om iets te raken als je een inschattingsfoutje hebt gemaakt. Om het qua aangename ambiance helemaal af te maken, waren we te gast in het heerlijke hotel dat onderdeel uitmaakt van de faciliteiten die in handen zijn van de ex-vrouw van Bernie Ecclestone.
Het moet ruim vijftien jaar geleden zijn, dat ik dacht de hemel qua autorijden te hebben bereikt. Dat was toen ik op Circuit Paul Ricard (Le Castellet) een vijftal ronden mocht rijden in de Maserati MC12, waarmee het Vitaphone-team uitermate succesvol was in het FIA GT-kampioenschap. Die MC12 was feitelijk een door Dallara ontwikkelde homologatie-auto waarvoor de Ferrari Enzo als uitgangspunt had gediend. Hij reed verbazingwekkend makkelijk. Ik zat er perfect in en deze spectaculaire racewagen bleek zelfs dusdanig comfortabel, dat het me geen enkel probleem leek enkele urenlange stins voor mijn rekening te nemen in een roemruchte 24 uurs race. Met een sequentiële versnellingsbak, een relatief ‘relaxte’, circa 600 pk sterke 6,0 liter V12 en tractiecontrole, was het simpelweg een heerlijke auto om meteen behoorlijk hard mee te gaan. Waarbij het voor de gemoedsrust uiteraard hielp dat je op dit superveilige en niet al te moeilijke circuit nog héél erg je best moet doen om iets te raken als je een inschattingsfoutje hebt gemaakt. Om het qua aangename ambiance helemaal af te maken, waren we te gast in het heerlijke hotel dat onderdeel uitmaakt van de faciliteiten die in handen zijn van de ex-vrouw van Bernie Ecclestone.