De Insignia 2.0 CDTI Bi-Turbo is het dieselend topmodel van Opel. Vierwielaandrijving, 195 pk aan vermogen en 400 Nm aan koppel. Een veelbelovende combinatie. Toch is er een prettiger alternatief.
Dalend en klimmend slingeren we over een prachtige Portugese N-weg. Onze opmars wordt eensklaps verstoord door een Fiat zonder enige vorm van haast. Minutenlang kachelt de bestuurder voort. Dan een vals plat. We schakelen twee verzetten terug en geven vol gas. Moeizaam, te moeizaam, passeren we de Fiat, ondanks onze 195 pk en koppel van 400 Nm. Waar is al die power ineens gebleven?
SuperSport
Een blik op de persinformatie maakt het helder: onze handgeschakelde, vierwielaangedreven Insignia Sports Tourer weegt 1.743 kg. Daarin zit ‘m de kneep, zoiets voel je tijdens tussensprints, zelfs een handgeschakelde Audi A4 Avant 3.0 TDI quattro is 100 kg lichter. En die heeft dan nog een zescilinder ook. Afgezien hiervan is de Insignia Sports Tourer een fraaie stationcar met een bak aan ruimte. Het testexemplaar blijkt zelfs te zijn voorzien van een SuperSport-chassis, dat qua set-up aardig vergelijkbaar is met dat van de Insignia OPC. Het biedt volop grip, alleen kun je je wel afvragen of het de meerprijs voor de vaderlandse veelrijder waard is.
Lichter
We wisselen de Sports Tourer in voor een vierdeurs sedan met een standaard onderstel, zonder het zware 4WD-systeem. In dat geval is de Insignia ruim 170 kg lichter. Tijdens de eerste klim voelen we wat dat betekent: nu is er ineens wel een gevoel van versnelling. Zonder veel moeite zwieren we door de heuvels. In deze uitvoering voelt de Opel dynamischer aan en lijkt hij ook directer te sturen. Opvallend daarbij is het brede toerengebied waarin het Bi-Turboblok zijn kracht levert. De kleinste compressor van de twee zorgt bij lagere toerentallen voor lekker veel trekkracht, in het middelste toerenbereik werken beide turbo’s samen en in de hogere toerenregionen is het de grote compressor die de klus klaart.
Op de snelweg accelereren we naar ruim 200 km/h. Het ‘normale’ chassis levert – ook op hoge snelheden – uitstekende kwaliteiten. Wie dus een Insignia met de zwaarste dieselmotor wil rijden, drukken wij op het hart niet de 4x4-versie, maar de voorwielaangedreven uitvoering te kiezen. In dat geval komt de nieuw ontwikkelde 2.0 CDTI Bi-Turbomotor het beste tot zijn recht en zijn probleemloos hoge gemiddelden haalbaar. Overigens zonder echte snelheidssensatie. Maar het is de vraag of de gemiddelde leaserijder daarvan wakker ligt.
Tekst: Robbert-Jan Metselaar
| Opel Insignia Sports Tourer 2.0 CDTI Bi-Turbo 4x4 |
| Motor |
2,0 liter viercilinder diesel met dubbele turbo |
| Vermogen |
195 pk bij 4.000 tpm, |
| Koppel |
400 Nm bij 1.750-2.500 tpm |
| L x b x h in cm |
490 x 208 x 152 |
| Gewicht in kg |
1.743 |
| 0-100 in sec. |
9,1 |
| Top in km/h |
223 |
| Verbruik in l/100 km |
5,6 |
| CO2-uitstoot in g/km |
149 |
| Prijs in euro |
44.995 |
Lichter
We wisselen de Sports Tourer in voor een vierdeurs sedan met een standaard onderstel, zonder het zware 4WD-systeem. In dat geval is de Insignia ruim 170 kg lichter. Tijdens de eerste klim voelen we wat dat betekent: nu is er ineens wel een gevoel van versnelling. Zonder veel moeite zwieren we door de heuvels. In deze uitvoering voelt de Opel dynamischer aan en lijkt hij ook directer te sturen. Opvallend daarbij is het brede toerengebied waarin het Bi-Turboblok zijn kracht levert. De kleinste compressor van de twee zorgt bij lagere toerentallen voor lekker veel trekkracht, in het middelste toerenbereik werken beide turbo’s samen en in de hogere toerenregionen is het de grote compressor die de klus klaart.
Op de snelweg accelereren we naar ruim 200 km/h. Het ‘normale’ chassis levert – ook op hoge snelheden – uitstekende kwaliteiten. Wie dus een Insignia met de zwaarste dieselmotor wil rijden, drukken wij op het hart niet de 4x4-versie, maar de voorwielaangedreven uitvoering te kiezen. In dat geval komt de nieuw ontwikkelde 2.0 CDTI Bi-Turbomotor het beste tot zijn recht en zijn probleemloos hoge gemiddelden haalbaar. Overigens zonder echte snelheidssensatie. Maar het is de vraag of de gemiddelde leaserijder daarvan wakker ligt.
Tekst: Robbert-Jan Metselaar