Renault Espace: Over de datum

De fullsize MPV is na dik drie decennia over zijn houdbaarheidsdatum heen. Dat vindt nu ook de ‘uitvinder’ van deze auto, Renault. Daarom gaat de nieuwe Espace, generatie nummer vijf, voortaan door het leven als crossover. Tekst: Mario Vos Dat de grote ruimteauto over de datum is, betekent niet het einde van het fenomeen MPV, integendeel zelfs. Maar de fullsize-modellen met sterke motoren zijn, mede door het almaar strenger wordende CO2-regime, nauwelijks nog gevraagd. Voor de modellen die een maat kleiner zijn – de middenklasse MPV’s, zeg maar de Scénic-achtigen – is er nog voldoende belangstelling. En gek genoeg zijn deze midi-MPV’s van nu al een stuk groter dan de oer-Espace, die 4,25 meter lang was.

Matra

Die allereerste Espace was destijds een revolutie, zowel qua idee als qua design en constructie. Waar het idee vandaan kwam, is voor sommigen een twistpunt, maar vrijwel zeker was het Dodge, onderdeel van het Chrysler-concern. Daar werd al vanaf 1978 aan een MPV gewerkt omdat een Dodge-bestelwagen met extra ruiten en zitplaatsen populair bleek bij gezinnen. De Europese tak van Chrysler werkte destijds nauw samen met PSA (Peugeot/Citroën) en zo ontstond het idee om met hulp van Matra Automobiles een eigen MPV te ontwikkelen. PSA zag bij nader inzien echter geen brood in wat Matra in elkaar aan het knutselen was. In 1982 stapte Matra daarom met de plannen naar concurrent Renault. Ook daar waren geen hoge verwachtingen over verkoopaantallen, maar Matra mocht de auto wel bouwen, zij het op basis van een traditionele en niettemin geavanceerde techniek die geschikt was voor kleinere oplagen. Op een warm-gegalvaniseerd onderstel werd een koetswerk van glasvezel geplaatst; de 110 pk benzinemotor kwam van Renault.

Crossover

In juli 1984 kwam de eerste Renault Espace uit. Het publiek aarzelde aanvankelijk: er werden in dat eerste jaar maar 2.703 auto’s verkocht. Het tweede jaar kwam de verkoop echt op gang en weer twee jaar later moest de Alpine-fabriek in Dieppe zelfs bijspringen om aan de vraag te voldoen. Met elke nieuwe generatie – de Espace II in 1991, nummer 3 in 1997 en 4 in 2002 – groeide de Espace, die er zelfs een extra verlengde broer bij kreeg, de Grand Espace. De auto werd inmiddels door Renault zelf gebouwd, en geheel uit staal. Vanaf 2012 was er alleen nog maar een Grand Espace, het aantal versies was teruggebracht tot zes en het was overduidelijk dat het concept op deze manier niet kon voortbestaan. Renault komt daarom nu met een crossover met de naam Espace, maar het is niet heel erg duidelijk tussen welke twee voertuigtypen de auto een kruising is. In de presentatie zien we hem tussen premium-SUV’s uit Europa opduiken, maar het is helemaal geen SUV en met de kenmerkende vierwielaandrijving zal Renault hem niet gaan leveren. Eerder is het een combinatie van een MPV en een flinke stationwagen, die iets hoger op de wielen is gezet om hem wat SUV-beleving te geven. En natuurlijk met de optie om zeven personen te vervoeren.

Multi-Sense

De Nederlandse ontwerpbaas van Renault, Laurens van den Acker, heeft er niettemin een erg mooi model van gemaakt. Stoerder dan voorheen, lager, gestrekter, dynamischer en met een voorname uitstraling. Terwijl de auto dus exact even lang is als de vorige Grand Espace, namelijk 4,86 meter. De nieuwe Espace is wel 13 cm lager en volgens Renault 250 kilogram lichter. Dat laatste kunnen we helaas niet bevestigen, want volgens de ons bekende specificaties komen we niet verder dan 130 kilogram. Die lagere carrosserie heeft geen nare consequenties voor de hoofdruimte, want daarvan is er voldoende, vooropgesteld dat je achterin geen schuifdak neemt. Het zitcomfort is beter dan het ooit in een Espace is geweest, want de stoelen zijn ruimer bemeten en de hoofdsteun zit achterin niet meer tussen de schouderbladen. Het interieur is minder eigenwijs van opzet geworden met een centraal bovenin de overigens fraaie, ‘zwevende’ middenconsole een iPad-achtig bedieningspaneel voor vrijwel alle functies in de auto. Het lijkt de nieuwe trend van 2015 te worden, want ook Volvo heeft het in de XC90 en Cadillac in de Escalade. Vóór je neus geprojecteerde analoge tellers op een beeldschermpje, waarvan je de achtergrondkleur zelf kunt kiezen. Leuke gimmick is dat je via dat schermpje ook de stoelen op de tweede en derde zitrij kunt neerklappen. Je kunt nog meer aan je eigen smaak aanpassen. Bijvoorbeeld de assistentie van de stuurbekrachtiging, de reactie van de motor op het gasgeven, het schakelgedrag van de automaat, de schokdemping en het motorgeluid. Dat heet Multi-Sense en is standaard vanaf de Dynamique-uitvoering. In de meest luxueuze Initiale Paris-versie wordt het ook nog gecombineerd met vierwielbesturing, waarvan we tijdens de eerste testritten nauwelijks wat merkten. Multi-Sense biedt de basisinstellingen Eco, Comfort, Neutraal en Sport. Maar in ‘Perso’ kun je ook alles zelf instellen. Dat verdient de voorkeur, want het onderstel en de besturing vonden we alleen in Sport aangenaam, maar de reactie op gasgeven en het schakelgedrag juist het prettigste in Comfort. Die stand maakt de demping echter te slap en te deinerig, terwijl de besturing zeer afstandelijk wordt. Daar valt wellicht al uit op te maken dat de Espace niet zo’n rijdersauto is, maar het is wel nog altijd een echte people-mover. En daar sluit het motorengamma zich bij aan. Het bestaat uitsluitend uit 1,6 liter motoren met turbo, een benzineversie met 200 pk (TCe 200) en zeventraps dubbelkoppeling versnellingsbak, en twee diesels met 130 (dCi 130) en 160 pk (dCi 160), de sterkste alleen met zestraps dubbelkoppeling versnellingsbak. Goede motoren die niet in ademnood komen, maar ze zetten de dynamiek die de Espace een beetje belooft niet in daden om. Ze zijn wel zuinig, iets wat vandaag de dag door het grootste deel van de markt wordt gevraagd, en wat in ons land de prijzen ook acceptabel houdt. Vanaf 43.990 euro staat er zo’n 200 pk benzineversie klaar; de diesel mag vanaf 42.990 euro het erf van de Renault-dealer verlaten.