strictly cars with character

(H)erkenning: Volvo XC40 P8 AWD Recharge Pure Electric

3 november 2020

Zestig mille. Dat kost deze Volvo, waarvan de naam nóóit kan zijn bedacht door een nuchtere marketeer (zo ja, dan zou er ontslag moeten dreigen): de XC40 P8 AWD Recharge Pure Electric. Allemaal toevoegingen waarmee Volvo zelf ook worstelt, getuige de vele benamingen die de firma op zijn eigen website bezigt. Maar dan hebben we de minpunten ook wel gehad. Want de Volvo-met-idioot-lange-naam is een beste wagen.

Mag ook wel, want zestig mille is en blijft een berg geld voor een middenklasser, al wordt dat deels gecompenseerd door de goedkopere ‘brandstof’, MRB en wellicht nog wat leuke, zakelijke afschrijvinkjes. Maar de XC40 oogt goed – wie zei daar Tonka? - en is net zo ruim, veilig en solide als een gezinsauto van Volvo moet zijn. Daarbij komt dat hij snel is, althans in acceleratie, want in een seconde of vijf naar ‘100’ en mooie krachtreserves all-over zijn in deze klasse nog steeds geen gemeengoed.

De eerste

Officieel heeft de ‘P8’ (vindt u het goed als we het daarbij houden?) de primeur, als het gaat om volledig elektrisch aangedreven Volvo’s. Klopt, want het is nu nog de enige in de prijslijst, maar het Chinese concern waartoe Volvo behoort produceert ook elektromerken als Polestar (vanaf 70k) en Lynk&Co, dat onder Volvo wordt gepositioneerd. Er is dus de nodige ervaring op de achtergrond, waardoor je als klant minder risico loopt op kinderziektes, ook al is de eerste terugroepactie bij Polestar inmiddels een feit. Maar goed, terug naar de XC40 P8, die formeel trouwens goed is voor 408 pk. De auto rijdt net zo solide als hij eruit ziet, geeft je onderweg, mede dankzij de all-wheel drive, geen moment het idee dat je met een gewicht van 2,2 ton onderweg bent en komt met zijn 78 kWh-batterij zo’n 400, misschien zelfs 420 kilometer ver. Vervolgens is de auto in een minuut of veertig weer voor tachtig procent op te laden, mits je bij een snellader terecht kunt.

1.500 KG.

Daar zal men de P8 niet meteen als potentiële klant herkennen, want de verschillen met een normale XC40 zijn beperkt. Met een dichte grille, iets andere wielen en een laadklepje heb je het wel gehad. Binnenin eveneens veel herkenning, waarbij het opvalt dat een startknop ontbreekt. Niet nodig, een sensor in de stoel heeft de berijder allang voelen aankomen, gewoon het pookje in D zetten en de auto is onderweg. Desnoods trouwens, ook nog geen gemeengoed bij EV’s, met 1.500 kilogram achter je aan. Terug naar die zestig mille waarmee we begonnen. Dat bedrag geldt voor de topversie, ongetwijfeld volgen er goedkopere typen met minder uitrusting, een kleinere accu en alleen voorwielaandrijving. Voorlopig echter, is deze ‘first edition’ de vlag op het hierna vermoedelijk snel uitdijende gamma vol-elektrische XC40’s. Wij hopen in elk geval dat alle volgende uitvoeringen óók het voortreffelijke Google infotainmentsysteem en het One Pedal Driving systeem krijgen. Dit laatste zorgde in ons geval in eerste instantie voor een vrij bijzondere rit langs alle walnootsnuffelaars op Landgoed Mariënwaerdt, maar wende zó snel dat we daarna het rempedaal nauwelijks meer beroerden. Verrekte jammer dat dit alleen in elektrieke auto’s kan.

Nu in de kiosk

Dit artikel is afkomstig uit CARROS #7. Meer lezen? Ren, race of sprint naar de kiosk voor het nieuwste nummer. Of laat CARROS Magazine elke editie op je deurmat ploffen met een extra voordelig abonnement.

Volg @CARROS.CARSMAGAZINE voor de vetste auto content, nieuwtjes en meer