Als verstokt Range Rover-rijder werd ik niet direct enthousiast van een viercilinder versie, ook al heeft die tevens een elektromotor waarmee je in theorie 50 kilometer emissievrij kunt rijden. Maar goed, iedereen moet met zijn tijd mee en dus komt nu elk merk met versies die goed zijn voor milieu en omgeving. Maar om daar de berijder nou zo mee lastig te vallen leek mij wat overdreven.
Thuis verplaatsen wij ons veel en vaak in een BMW i3, een auto die vlot en lichtvoetig zijn werk doet zolang het reisdoel niet verder dan 200 kilometer verderop ligt. En dus ontging het nut van een Range Rover PHEV P400e mij volledig en leek deze ook niet bepaald een waardevolle toevoeging naast de heerlijke benzine- en uitstekende (onderschatte) dieselversies. En dan dat gewicht… En met die mindset drukte ik op de startknop van de P400e, waarna een oorverdovende stilte mijn deel werd.
Grote hoogte
Je hoort dus niks, maar wat wel tot leven komt zijn het dashboard en de display in het midden. Dat reikte mij diverse keuzemogelijkheden aan, waarover later meer. Tevens kwam de centraal gelegen pookknop omhoog. Ik koos voor Drive en gaf gas. Vlot zette de 2.500 kilogram wegende Range Rover zich in beweging, terwijl het display meldde dat er op het gebied van opladen of tanken de eerste 600 kilometer niets van me verwacht werd. De Range Rover is de eerste minuten volkomen stil, indien gewenst verzorgt de geweldige geluidsinstallatie wat je horen wilt. Navigatie, klimaat en verdere instellingen zijn direct op logische wijze instelbaar, zoals dat ook in een ‘normale’ Range Rover het geval is. Een fijne ontdekking, want aan het interieur van dit model valt naar mijn smaak weinig tot niets te verbeteren. Het leder is geweldig mooi, de houtprofielen prachtig qua kleur en nerven, alle gebruikte materialen zijn van topkwaliteit. Over smaak valt niet te twisten hoor ik vaak, maar daar klopt niets van: nergens valt méér over te twisten dan over smaak. Vooral de Britten kunnen behoorlijk vreemd uit de hoek komen als het om smaak gaat: we kennen bijvoorbeeld Bentley’s in paars en mintgroen. Maar bij Land Rover c.q. Range Rover hebben ze de smaak van de klanten goed door, kijk maar naar deze auto waarin een zachte cognactint is gecombineerd met donker hout en zwart. Echt mooi!
Gelukkig
De touchscreen schermen werken prima, nadeel vind ikechter altijd de onvermijdbare vingerafdrukken op de zwarte ondergrond. In zoeen mooi interieur wil je dat niet. En wat is stuurverwarming toch een fijneaccessoire: heerlijk bruikbare luxe, net als stoelverwarming. De knoppen voorde elektrische bediening van de zittingen zijn nu niet meer aan de zijkant vande stoelen, maar tegen het portier geplaatst. Dit vraagt gewenning en vooral debovenzijde van de stoel is hierdoor lastiger op het bekende comfortniveau in testellen, maar ook dat zal wennen. Algehele conclusie: deze Range Rover iswederom een schoonheid, en schoonheid maakt gelukkig. Misschien is het geen voorwaarde,maar het helpt enorm. Uiteraard zijn de rijeigenschappen ook niet onbelangrijk.Tot mijn verbazing is deze P400e best lichtvoetig. De samenwerking tussen de elektro-en benzinemotor verloopt naadloos. Middels een knop kun je enige invloed op de werkinguitoefenen en er bijvoorbeeld bewust voor kiezen om op de snelweg alleen op benzineen in de stad alleen op stroom te rijden.
Dit laatste is eigenlijk heel plezierig. Het geeft niet, zoals in de i3, de indruk van een luxe golfkar, maar van een extreem stille auto als een V12 bij 1.000 toeren. Bovendien heb je dus voldoende actieradius en geen angst om onderweg stil te vallen, want als de accu leeg is rij je gewoon op benzine door naar de Cote d’Azur.
Fiscaal
Afhankelijk van de capaciteit van het laadstation duurt het volledig opladen van de accu’s drie tot ruim zeven uur (normaal stopcontact). En het feit dat Land Rover de accu’s acht jaar of 160.000 kilometer garandeert geeft vertrouwen. De batterijen nemen wel wat bagageruimte in beslag, maar er blijft nog altijd maximaal 1.850 liter beschikbaar. Het opladen van de accu’s gaat trouwens via een luikje in de grille. Of dit handig is, is afhankelijk van de plek waar je wilt laden. Doorgaans zul je daarom de auto met de neus naar voren willen parkeren. Helaas voor Range Rover is de plug-in hybride tegenwoordig lang niet meer zo fiscaalvriendelijk als voorheen. Wel zorgt deze vorm van aandrijving voor een lagere CO2-uitstoot, hetgeen zich vertaalt in een relatief aangenamere nieuwprijs. Maar of er nu, zoals een jaar of zes geleden, nog veel ondernemers en medici zullen opteren voor een Range Rover PHEV van minimaal 159.000 euro (en deze vervolgens uitrusten met een gastank, zoals vaak met de Outlander gebeurde), valt te bezien. Kortom, een niet goedkoop maar wel heel erg fijn concept, deze plug-in Range Rover. Een auto die je gelukkig maakt, omdat het de mooiste SUV op de markt is. Hij rijdt geweldig en bovendien ben je in theorie goed bezig voor mens en samenleving. Hij maakt van de bestuurder dus eigenlijk een maatschappelijk werker. En zo zag ik mijzelf nooit eerder.
Door: Frank Kloppert