Techniek, design, snelheid, precisie: er zijn genoeg aanknopingspunten - of excuses, zo u wil - tussen auto’s en horloges om met de uitzwaaiversie van de Porsche Panamera af te reizen naar Glashütte. Daar ligt namelijk de Duitse variant van de Zwitserse horlogevallei. Op weg ernaartoe kun je ook nog eens fantastisch sturen én is de nodige autohistorie te vinden, zo ontdekken Sandor van Es en Maurice Volmeyer.
Wat Eindhoven en omgeving zijn voor Nederland, is de deelstaat Saksen voor onze oosterburen. De aan Polen en Tjechië grenzende regio, met Dresden en Leipzig als uithangborden, is dankzij de aanwezige kennis en bedrijvigheid een walhalla voor de (high)techindustrie. Niet voor niks heeft Porsche hier in 1998 een productiefaciliteit gebouwd, waar anno 2023 de Macan en Panamera van de band rollen. Gezien zijn herkomst is laatgenoemde dus een meer dan passend vervoersmiddel om naar Glashütte te reizen, een charmant stadje in het Ertsgebergte waar hoogwaardige mechanische horloges worden geproduceerd. Iets wat wij auto-minnende mannen wel op waarde weten te schatten. En waar we wel eens wat meer over willen weten. De pakweg 7.000 inwoners tellende plek kent een roerige geschiedenis. Toen in het midden van de negentiende eeuw de ertsmijnen in de omgeving uitgeput raakten, lag armoede op de loer. Tot de in Dresden geboren uurwerkmaker Ferdinand Adolph Lange op het idee kwam om werkeloze arbeiders in het afgelegen, geïsoleerde gebied om te scholen. Met ondersteuning van de Saksische overheid ontstond er een lokale infrastructuur met tal van horlogemakers en gespecialiseerde toeleveranciers.
Uurwerken uit Glashütte verwierven dankzij hun hoogstaande kwaliteit en exceptionele afwerking en geavanceerde complicaties al snel wereldwijde faam. Helaas gooiden twee wereldoorlogen en een veertigjarig DDR-bewind flink wat zand in de horlogewielen. Toen na WWII alle machines naar de USSR verdwenen, bleven er slechts enkele firma's overeind. Deze werden in 1951 samengevoegd tot het staatsbedrijf VEB Glashütter Uhrenbetriebe (GUB), waar functionele, robuuste horloges voor de massa werden geproduceerd. Eind 1990, na de Duitse hereniging, werd de GUB geprivatiseerd en begon het huidige hoofdstuk van Glashütte. Alles en iedereen zette de schouders onder de wederopbouw, met als resultaat dat de stad tegenwoordig volledig leeft voor en van de uurwerkindustrie. De merken uit Glashütte mogen zich opnieuw tot de internationale horloge-elite rekenen.
Wat Eindhoven en omgeving zijn voor Nederland, is de deelstaat Saksen voor onze oosterburen. De aan Polen en Tjechië grenzende regio, met Dresden en Leipzig als uithangborden, is dankzij de aanwezige kennis en bedrijvigheid een walhalla voor de (high)techindustrie. Niet voor niks heeft Porsche hier in 1998 een productiefaciliteit gebouwd, waar anno 2023 de Macan en Panamera van de band rollen. Gezien zijn herkomst is laatgenoemde dus een meer dan passend vervoersmiddel om naar Glashütte te reizen, een charmant stadje in het Ertsgebergte waar hoogwaardige mechanische horloges worden geproduceerd. Iets wat wij auto-minnende mannen wel op waarde weten te schatten. En waar we wel eens wat meer over willen weten. De pakweg 7.000 inwoners tellende plek kent een roerige geschiedenis. Toen in het midden van de negentiende eeuw de ertsmijnen in de omgeving uitgeput raakten, lag armoede op de loer. Tot de in Dresden geboren uurwerkmaker Ferdinand Adolph Lange op het idee kwam om werkeloze arbeiders in het afgelegen, geïsoleerde gebied om te scholen. Met ondersteuning van de Saksische overheid ontstond er een lokale infrastructuur met tal van horlogemakers en gespecialiseerde toeleveranciers.
Uurwerken uit Glashütte verwierven dankzij hun hoogstaande kwaliteit en exceptionele afwerking en geavanceerde complicaties al snel wereldwijde faam. Helaas gooiden twee wereldoorlogen en een veertigjarig DDR-bewind flink wat zand in de horlogewielen. Toen na WWII alle machines naar de USSR verdwenen, bleven er slechts enkele firma's overeind. Deze werden in 1951 samengevoegd tot het staatsbedrijf VEB Glashütter Uhrenbetriebe (GUB), waar functionele, robuuste horloges voor de massa werden geproduceerd. Eind 1990, na de Duitse hereniging, werd de GUB geprivatiseerd en begon het huidige hoofdstuk van Glashütte. Alles en iedereen zette de schouders onder de wederopbouw, met als resultaat dat de stad tegenwoordig volledig leeft voor en van de uurwerkindustrie. De merken uit Glashütte mogen zich opnieuw tot de internationale horloge-elite rekenen.
Lees verder
Het gehele artikel en nog veel meer foto’s kunt u teruglezen in CARROS Magazine nr. 3/2023. Nooit iets missen? Neem nu een extra voordelig jaarabonnement (8 nummers).